Lef om te lachen

Het is tegen zessen, het einde van de middag, het einde de werkdag. Ik begin mijn reis naar huis in de volledig verticale stand. Tegen de tijd dat ik mijn bestemming bijna heb bereikt, kan ik mijn zitvlees ook nog even tevreden stellen.
Er dringt een aparte, niet per se fijne, geur mijn neus binnen. Ik kan het niet goed omschrijven, maar ik houd het er op dat de vrouw naast mij naar patat met frikadel ruikt. Gelukkig zit mijn lichaam nog vol met het gelukshormoon endorfine en maakt het mij helemaal niets uit. Een aantal uur geleden heb ik namelijk een lachworkshop gehad. Ja, dat was lachen. Anderhalf uur lang.

Lachen, we zouden het met zijn allen eens vaker moeten doen. Daar word je pas écht gelukkig van. Het vermindert stress en als kers op de taart; het is gratis! Want als er iets voor stress zorgt, zijn het wel geldproblemen.
Begin je dag eens met dertig seconden hard op te lachen. Het klinkt misschien een beetje raar en hoogstwaarschijnlijk ziet het er ook wat merkwaardig uit wanneer je, uit het niets, aan het (nep) lachen bent. Feit is dat jouw hersenen je gezichtsuitdrukking als emotie interpreteren. Kijk je de hele dag boos? Dan voel jij je ongetwijfeld ook zo. Loop je de hele dag met een lach op je gezicht? Dan maakt jouw lichaam het gelukshormoon endorfine aan en voel je je vrolijk, ongeacht of dit nu een echte of een nep lach is. Daarnaast werkt een lach aanstekelijk. Dus heb het lef om te lachen, juist wanneer je een rot dag hebt.

Wanneer ik de trein uitstap, probeert de zon in mijn gezicht mijn wenkbrauwen te laten fronzen. Ik vertik het om boos te kijken en krul mijn mondhoeken omhoog. De vrouw die naar patat met frikadel ruikt, loopt met grote stappen en een boze blik naar het uit-checkpaaltje. Ik wilde de vrouw nog een lach toewerpen, maar met mijn 1.70 meter ben ik door een lange boze vrouw al gauw voorbij gebeend. Ik hoop dat ze vanavond weer lachend staat te frituren.