Het lef hebben om fouten te aanvaarden
Notalwaysright.com is een website die ik bijna religieus bekijk. De naam van de website komt van “the customer is always right”, een motto dat gebruikt wordt tussen mensen die met klanten om moeten gaan. Denk hierbij aan kassiers, obers, receptionisten etc. Zoals mogelijk vanuit de naam te leiden valt, gaat het op deze website om gebeurtenissen waar de klanten absoluut niet gelijk hebben. Sterker nog, ze gedragen zich stom, onbeleefd of crimineel. Op notalwaysright.com kan je verhalen vinden over vrouwen die vinden dat ze een creditcard niet terug hoeven te betalen, oude mannen die hun golfballen richten op mensen en ontelbare tieners die zich kinderachtiger gedragen dan kleuters.
Ik vind het zeer therapeutisch om dit soort verhalen te lezen, en niet omdat ik met klanten heb gewerkt. Ik heb autisme, een ontwikkelingsstoornis waardoor ik moeite had en heb met sociale interactie en communicatie. Het hielp mij en mijn omgeving ook niet echt dat ik aan slapeloosheid lijd. Er waren dagen dat ik meer zat te dromen dan dat ik daadwerkelijk wakker was. Elke keer was ik na een paar dagen al zowat vergeten wat ik nou precies verkeerd zou hebben gedaan, waardoor ik door het leven ging met het gevoel dat er weinig gevolgen voor mij waren. Hierdoor had ik voor een lange tijd het lef niet om te aanvaarden dat ik fouten kan maken. Gelukkig heb ik uiteindelijk een harde ontnuchtering ontvangen, en verbeter ik telkens mijn sociale vaardigheden en heb ik na lang zoeken slaapmedicatie gevonden die op mij werkt.
Maar hoewel autisme en slapeloosheid de oorzaken zijn voor mijn gedrag, vind ik dat dit geen excuus is. Het blijft mij bij dat ik jarenlang onder de indruk was dat ik beter wist dan de rest van de wereld. Ik wil ook dat het mij bijblijft, omdat ik bang ben dat ik het later in mijn leven vergeet en weer een klootzak wordt. Ook al is het maar voor een moment.
En dan is er notalwaysright.com, waarop ik lees over mensen die zich slechter en vreemder gedragen op een moment dan ik ooit heb gedaan. Zeker omdat het hier gaat om mensen die vaker wel dan niet geen enkel excuus hebben voor hun gedrag en toch vinden dat ze heel normaal doen. Voor iemand zoals ik, een slapeloze autist die zich regelmatig gekweld voelt over zijn fouten, werkt dat heel therapeutisch.