”De festival oer drang”

Je kent het wel, het gevoel dat je voeten bij de eerste zonnestralen snakken naar nudisme en intimiteit met het gras. Het innerlijke trommelgeroffel dat zich sneller en sneller een weg van het hoofd naar de ledematen baant. De behoefte om allerlei bloemen om je hoofd te binden en een verzameling veren en kralen in je haar te manoeuvreren. Daar gaan we dan, de vaak lange tocht naar een afgelegen landschap. Eenmaal aangekomen snuiven we de frisse lucht op en verliezen we al het contact (bereik) met de buitenwereld. De gonzende muziek dendert door de oren die een rechtstreekse verbinding hebben met het hart en de tong. Luidkeelse kreten van geluk en gezang echoën door de enige overgebleven heuvels van het land. Dit dames en heren is: de festival oer drang. Deze drang hebben wij te danken aan onze neanderthalende broeders en zusters zo’n 40.000 jaar geleden. Hele stammen kwamen bij elkaar in de zomer om hun goden te vereren/de hedendaagse artiesten, om eetbare geneeskrachtige planten te nuttigen/popping molly & het roken van ganja, verbintenissen te sluiten/liefdesverklaringen onder invloed, grottekeningen te maken/selfies. Goed, het is duidelijk dat we niet alleen vuur hebben meegekregen.

Na een heel jaar lang gejaagd te hebben, grotten vegen, noten verzamelen of in ons geval de lange wintermaanden doorgebracht te hebben in de schoolbanken of achter een bureau, is het tijd om alle frustraties los te laten en de zomer te verwelkomen.

Ze noemen het teruggaan naar een geboorteplek ook wel het vinden van je roots. Maar het kopen van dat kaartje en met die bus rechtstreeks into the middle of nowhere te rijden, alleen daarmee ontdekken we de diepe wortels van ons bestaan.

Kom maar op met die zomer. We zijn klaar om een aantal dagen lang een soort grote gezellige stam van de holebeer te spelen.