Beladen én grappige film Ezra: als ouders van een kind met autisme een totaal ander idee hebben
De één vindt dat de jonge zoon met autisme naar een speciale school moet en net als een arts voorstander van heel wat medicijnen is. De ander moet daar niet aan denken en neemt een haast onmogelijk en totaal overwacht besluit. Dat is in twee zinnen Ezra, een beladen film maar ook oh zo grappig en hartverwarmend tegelijk.
Ezra, onder meer met good old Robert de Niro, wordt door de Amerikaanse makers een komedie genoemd. Autisme, komisch? Metro was benieuwd en daarom is Ezra de Filmrecensie van de Week. Ben jij ook benieuwd? Vanaf morgen kun je in de bioscoop terecht, maar je kunt ook dit bijzondere interview van Metro lezen met Naomi, die (pas) als dertiger de diagnose autisme kreeg.
Door autisme een gevaar voor zichzelf
Ezra is overigens de naam van een jongetje dat autisme heeft. Zijn ouders Max en Jenna (hij woont bij mams) zijn gescheiden. Pa vertelt als stand up-comedian grappen, maar ook over de warboel in zijn leven (een rol van Bobby Cannavale, ooit heel grappig en een Emmy Award winnend met een bijrol in Will & Grace). Vijftiger Max woont namelijk een beetje sneu weer bij zijn vader, schitterend neergezet door de nu 80-jarige Robert de Niro.
Ezra is best een schat, maar door zijn autisme ook impulsief. Als jongetje dat eerst nooit sprak, schreeuwt hij in de klas nu plotseling ‘mep die teven en laat zien wie de baas is!’. Autisme zorgt ervoor dat het kleine mannetje een gevaar voor zichzelf wordt. Een dokter staat erop dat Ezra naar een speciale school gaat en medicijnen gaat gebruiken. Moeder Jenna (de Australische Rose Byrne) is het daarmee eens, maar Max in de verste verte niet. Je kunt je er bij ouders die met autisme moeten dealen van alles bij voorstellen.
‘Kinderen met autisme don’t give a fuck’
Max besluit te doen wat niet veel vaders zo één twee drie zullen doen: hij ontvoert Ezra. De kijker wordt meegenomen op een roadtrip van New York naar Los Angeles, met Ezra al dan niet in een kikkerpak. Daar staan namelijk de ABC-televisiestudio’s waar Max is uitgenodigd voor een optreden in de talkshow van Jimmy Kimmel.
„Kinderen met autisme don’t give a fuck“, liet ‘pa de grappenmaker’ zijn publiek eerder weten. Klopt wel, als je Ezra op de wc ziet en zijn plas op de sticker met de tekst ‘a boy pees into the bowl‘ boven de toiletpot mikt. Maar het jochie aanraken? Dat is vaak weer een heel ander dingetje. Net als het eten met een vork, want die moet per se van plastic zijn.
Meisje, hond en paard
Natuurlijk worden de twee op road trip als vermist opgegeven. Een amber alert gaat uit, de gezichten van Max en Ezra komen op tv. Zijn de gebeurtenissen onderweg uiteindelijk wat overdreven? Deze kijker vindt misschien van wel, aan de andere kant: we hebben hier te maken met autisme, waarbij blijkbaar heel veel en op onverwachte ogenblikken kan gebeuren. Het contact met een meisje, haar hond en een paard zijn zo richting ‘LA’ in ieder geval hartverwarmend.
Of Ezra voor veel ouders met een kind met een autisme herkenbaar is, geen idee. Ik kan er niets over zeggen. Als bioscoopganger kan ik de film inderdaad best komisch vinden, maar nog eerder serieus, beladen qua onderwerp en – daar gaan we weer – hartverwarmend. Elke seconde hoop je dat het met dit heerlijke joch goedkomt. En wat kan ie spelen, dit mannetje. William A. Fitzgerald is zijn haast statige naam. Waar halen filmmakers zo’n talentvol kind toch weer vandaan? En oh ja, leuk om Whoopi Goldberg, als manager van Max, weer eens te zien.
Beoordeling uit 5: 4
Metro’s Filmrecensie van de Week lees je op woensdagavond. Op donderdag verschijnen nieuwe titels meestal in de Nederlandse bioscopen (zoals Ezra), soms op woensdag. Verslaggever Erik Jonk kiest de films uit. Volgende week: Skunk, een lovend ontvangen en prijzen winnende film van onze zuiderburen, over jeugdtrauma’s en de jeugdpsychiatrie.
Geen goed idee: een prachtige vrouw die verliefd wordt op je alterego