Erik Jonk Entertainment 5 mrt 2023, 08:02

Leestijd: 7 minuten

Les Misérables is terug met ‘ouwe lul in het vak’ en talent: première beroemdste titel vandaag in Carré

Met vijftien volgepropte trailers trekt Les Misérables als grootste reizende Nederlandse musical ooit vanaf nu door het land. Bij de volle vrachtwagens hoort een cast van veertig mannen en vrouwen en zestien orkestleden. Zij beleven vandaag hun galapremière in Koninklijk Theater Carré in Amsterdam.

Metro zocht twee mensen uit die Les Misérables-groep op, een bekend gezicht / oudgediende en een dame die we nog niet eerder zagen: René van Kooten en Channah Hewitt. Tot en met 19 maart staan zij in de hoofdstad, om dan weer verder te trekken naar onder meer Rotterdam, Maastricht, Apeldoorn en Groningen. In de zomer keert een van de bekendste musicaltitels (en boek, serie en film) in Carré Amsterdam terug. De theaters zullen uitpuilen, zo is nu al duidelijk (zie kader verderop). Opvallend: ook Antwerpen wordt aangedaan, waarbij een reeks Belgische musicalacteurs op de planken zal staan.

Valse start Les Misérables

„Dit hele circus bestaat uit een man of tachtig”, zegt producent Hans Cornelissen namens De Graaf & Cornelissen. „Het is nogal wat.” Het circus waarin we zijn beland is op het moment van zijn woorden in theater De Kunstlinie in Almere. Daar wordt Les Misérables gerepeteerd en zijn ook de eerste try-outs gespeeld. René van Kooten moest als hoofdrolspeler Jean Valjean toen meteen aan de bak. Eerste man Milan van Waardenburg had een keelontsteking, dus ja, bij een valse start moet de eerste vervanger op. Vandaag mag hij in Carré, als alles goed gegaan is, lekker rustig achterover hangen in het felrode pluche.

Naast René van Kooten, Milan van Waardenburg en Channah Hewitt zijn in de huidige versie van Les Misérables onder meer Freek Bartels, Vajèn van den Bosch, Yannick Plugers, Ellen Pieters en Michael Muyderman te zien.

Persconferentie zonder onderwerp

Vorig voorjaar werd er bij Carré een persconferentie georganiseerd waarbij het onderwerp geheim bleef. Na enige twijfel was Metro daar toen toch bij. Gelukkig viel er inderdaad wat te melden: Les Misérables zou voor de derde keer in Nederland te zien zijn. In 1991/1992 stond de titel al in Scheveningen (met Henk Poort, Pia Douwes, Paul de Leeuw en Danny de Munk). In 2008/2009 (Rotterdam en Amsterdam) waren Nurlaila Karim, Suzan Seegers, Jamai Loman en – ah daar zijn ze weer – René van Kooten en Freek Bartels te zien. Dat Les Misérables nu reist, is uitzonderlijk. Producent Hans Cornelissen: „We wilden een grote titel nu eens naar de mensen toe brengen in plaats van dat zij naar ons komen.”

Ook bijzonder: de huidige versie is de eerste zonder de beroemde draaischijf op het toneel. Dat zal voor de verstokte Les Misérables-fans even wennen zijn, maar op West End in Londen blijkt het bijzonder goed uit te pakken. De enorme mogelijkheden met LED-projecties van tegenwoordig, helpen natuurlijk ook een handje. Die waren er ‘vroeger’ nu eenmaal niet.

Negentien jaar cel na het stelen van een stuk brood

Hij is terug dus, dat verhaal over Frankrijk en Parijs, armoede en ongelijkheid, waarbij de onvrede uitmondt in opstanden door studenten en jongeren en de bekende barricades in de Franse hoofdstad. Dat verhaal wordt verteld vanuit Jean Valjean die negentien jaar in een gevangenis met zware arbeid heeft gezeten wegens het stelen van een stuk brood. Eenmaal vrij moet hij aan voorwaarden voldoen, maar hij verscheurt zijn vrijlatingsbrief en verandert van identiteit. Hij wil vechten voor zijn vrijheid, maar ook bewijzen dat hij een goed mens is en zijn verleden achter zich laten. Dat laatste blijkt moeilijk als je eeuwige vijand, Javert (Freek Bartels), je blijft achtervolgen.

View this post on Instagram

A post shared by Koninklijk Theater Carré (@theatercarre)

René van Kooten terug in Les Misérables

René van Kooten (50) mag de hoofdrol van ‘Les Mis’, Jean Valjean, net als vijftien jaar geleden dus weer op zich nemen. Al is dat nu als vaste invaller, in ieder geval één keer per week. In 2008 vond het publiek hem in eerste instantie nog wat jong voor die wereldberoemde rol, maar kwam daar snel op terug. „Ach ja, gelul is er altijd”, kijkt Van Kooten op die tijd terug. „Vijftien jaar terug moest ik bewijzen dat ik ‘ouder’ kon spelen, nu moet ik bewijzen dat ik nog jong en energiek kan zijn. Dat kantelt. Maar Jan Valjean is een rol waarbij je hem op z’n 30ste ziet, maar ook op z’n 65ste. Hem één op één spelen kan sowieso niet. Wat is leeftijd? Ik vind het hartstikke tof dat ik Les Misérables weer mag doen. Dat leeftijdsdingetje is altijd vooraf en klaar na de première.”

„Dat ik weer mag meedoen, heeft me best geëmotioneerd”, geeft René van Kooten, toch een van de grootste musicalnamen van ons land sinds hij Valjean werd, toe. „Die hoofdrol spelen, avond aan avond, heeft veel voor me betekend. Als je het dan zoveel jaren later als ouwe lul in het vak, zoals mensen me inmiddels zien, weer mag doen, dan vind ik dat heel bijzonder. Het stuk en de muziek is prachtig, het geeft je heel veel. Daar ben ik graag bij en ik merk dat dat me raakt. Ik moet wel zeggen dat ik blij ben dat ik het niet meer zeven of acht keer in de week hoef te spelen en te zingen, haha. Ik weet niet of ik dat nog wel gewild had, hoe gek dat misschien ook klinkt. Het is de rol der rollen en je bent de hele avond op. Valjean is echt enorm zwaar.”

Les Misérables zonder draaischijf

Dat de fameuze draaischijf van het Les Misérables-podium is verdwenen, vindt Van Kooten niet raar. „Dat noem ik eerder het volwassen worden van een musical. Waarom kan bij toneel Hamlet of Romeo & Julia elk jaar opnieuw worden gespeeld? Omdat een regisseur er elke keer een nieuw beeld op loslaat. Musicals zitten vaak heel lang vast aan wat het was, dus ik vind het verfrissend. Het kan verkeerd uitpakken, maar ik vind het gedurfd als je ergens een nieuwe versie op loslaat.”

In Londen bestaat die draaischijf inmiddels al vier jaar, inclusief corona, niet meer. Op West End draait Les Misérables sinds 1985… onafgebroken. Channah Hewitt, midden twintig, bestond toen nog lang niet, maar vanaf vandaag is zij er als nieuw gezicht helemaal bij. Hewitt speelt Fantine, een alleenstaande vrouw die in de prostitutie belandt en jong overlijdt. Zij mag zich daarmee de opvolgster van Pia Douwes en Nurlaila Karim noemen. Nederland kent haar nog niet zo heel goed, als stond zij in Scheveningen in The Lion King, die stopte na 1139 voorstellingen. Om Fantine te mogen zijn, moest Hewitt vier auditierondes ‘overleven’. „Het ging meteen goed, ik had eigenlijk meteen een klik met het Britse team.”

‘Les Misérables pas eind vorig jaar gezien’

Voor Channah Hewitt voelt Les Misérables als haar allergrootste musical. Toch speelde zij al meerdere keren de hoofdrol van Tina Turner in de musical over het leven van de popdiva, in Hamburg en in Utrecht. Zij was toen echter niet de eerste keus. De vorige versie waarin René van Kooten al schitterde, heeft zij niet gezien. „Ik was toen nog iets te jong voor Les Misérables. Maar iedereen die in de musicalwereld zit, kent Les Mis natuurlijk. En iedereen wil in zo’n iconisch en groots stuk spelen. Ik hem ‘m uiteindelijk pas eind vorig jaar gezien, toen we met enkele castleden naar Londen gingen. Ik moet zeggen: ik werd weggeblazen.”

Hewitt komt vooral de eerste twintig minuten veelvuldig aan bod. Ze lacht er zelf bij: „En daarna ga ik dood. Als geest keer ik echter nog regelmatig terug.” Lang of kort, ze heeft sowieso met I Dreamed a Dream een van de beste nummers uit de hele musical te pakken. „Zo mooi… het behoort voor mij tot de mooiste songs.” De actrice zingt het nummer tot medio december, want ze draait de hele tournee mee. „Soms spelen we zes shows per week, soms ook wel tien. Dat maakt me niet uit. Het is zeker zwaar, maar ik doe niets liever.”

Channah Hewitt hoeft niet lang meer te wachten, want die dream begint vanmiddag in dat statige Carré. ‘Ouwe lul’ René van Kooten zal er, bijzonder relaxed, eens goed voor gaan zitten. Metro mocht bij de eerste voorstelling zijn, de recensie lees je hier.

Noortje Herlaar speelt Isa Hoes in Toen Ik Je Zag: ‘Onze lunch was heftig, maar ook warm en open’