Maartje Hensen Reizen 28 mrt 2018, 03:00

Leestijd: 3 minuten

Dakloos in Californië

Van Hong Kong vliegen we naar San Francisco. Vanaf het vliegveld pakken we de BART richting het centrum. Om bij ons logeeradres te komen stappen we over op een bus die heel Geary Street afrijdt. We schrikken al in de metro: het stinkt. Mensen zeggen dat Azië stinkt, maar deze mengeling van pis, wiet en dagen niet wassen stinkt tien keer erger. Dan arriveren we in het centrum, in de buurt Tenderloin om precies te zijn…

De cultuurshock is groot, van Azië naar Amerika. De wietlucht is niet per se een aangename verrassing – of herkenning van thuis – en we staan versteld van alle daklozen die we zien. Ze zijn overal en ze zijn met veel. Voorheen stond Los Angeles bekend als de hoofdstad van de daklozen, maar inmiddels past San Francisco de titel beter.

Het is onduidelijk hoeveel daklozen er precies zijn in San Francisco, maar het gaat om een getal rond de zevenenhalf duizend. De helft hiervan zwerft op de straten van de buurt Tenderloin. De reden hiervoor is dat daar de beste hulp verleend wordt aan daklozen. Er worden gratis maaltijden gedistribueerd, medische en psychische hulp wordt verleend en er is een opvang voor families zonder onderdak. San Francisco is daarbij een relatief goede plek om dakloos te zijn in verband met het milde klimaat.

Mede dankzij het klimaat is er in de rest van Californië ook veel dakloosheid te vinden. Van alle daklozen in de VS – 554.000 volgens de laatste cijfers – woont maar liefst een kwart in Californië. Hiervan leven de meeste ook daadwerkelijk op straat, zij worden dus niet opgevangen in een daklozenopvang.

In San Diego wordt het probleem inmiddels aangepakt. Dit was noodzakelijk, want in september 2017 werd er een noodtoestand uitgeroepen in verband met een Hepatitis A-uitbraak. De noodtoestand is pas eind januari 2018 beëindigd. Van de 586 besmette mensen werden er 401 opgenomen in het ziekenhuis en zijn er 20 overleden. Het merendeel besmette mensen was daklozen. Om dit probleem aan te pakken zijn er een drietal grote tenten opgezet die er voor langere tijd zullen blijven.

Als wij de straten van San Diego bewandelen valt het ons meteen op dat de situatie niet zo erg is als de Tenderloin in San Francisco. Voor de bibliotheek worden de daklozen weggejaagd door een politievrouw en we worden minder lastiggevallen.

In San Francisco maakten we ook de fout om ’s avonds in de verkeerde buurt rond te lopen. Ook besloot de man bij wie we logeerden de confrontatie aan te gaan met meerdere daklozen toen hij iets teveel had gedronken. Als een jongen ons aanspreekt zegt hij dat we als de wiedeweerga weg moeten uit deze buurt. Daar schrikken we van. Nog niet eerder tijdens onze reis – zelfs niet in Rusland – hebben wij ons onveilig gevoeld.

Drie jaar geleden was ik ook in Californië, ik studeerde een semester in Amerika, en moest en zou een rondreis maken en zoveel mogelijk zien. Ik had uiteraard een roze bril op: naar Amerika gaan was mijn grootste droom en ik zou die droom leven! Veel mensen zijn enkel enthousiast over Californië, maar wij realiseren ons nu: er is ook veel ellende. Het verschil tussen rijk en arm is zo groot, zal dit ooit te overbruggen zijn?

Over de Reismeisjes

Als jonge – net afgestudeerde – twintiger weet je het: het is nu of nooit. Mijn vriendin en ik besloten voor ‘nu’ te kiezen, zeiden ons werk en appartement op en verkochten onze spullen. Klaar om op wereldreis te gaan en ook zulke jaloersmakende #travelcouple Instagramfoto’s te maken. Een jaar lang hebben we door Azië gereisd en nu is het tijd voor het volgende avontuur: het continent Amerika. In mijn blogs voor Metro schrijf ik over onze avonturen en de beste plekken om te bezoeken. Ben je benieuwd naar meer, neem vooral een kijkje op onze website onceuponajrny.com.