Daisy Heyer
Daisy Heyer Reizen 17 dec 2017
Leestijd: 5 minuten

‘Zonder ooit gezoend te hebben vroeg hij verkering’

Echte liefde kent geen grenzen. Wat doe je als de liefde van je leven in het buitenland blijkt te wonen of naar het buitenland moet verhuizen? In de reeks Liefde Kent Geen Grenzen spreken we met mensen die hun hart hebben gevolgd en zijn afgereisd naar de andere kant van de wereld. Allemaal in de naam der liefde. Deze keer Cecile Schimmel (29), die al vier jaar op Indonesië woont met haar lover Angga (30)

In Nederland sneeuwt het als we Cecile aan de telefoon spreken. Op Bali is het op dat moment hartstikke lekker weer. „Dat is meteen een van de grootste voordelen van wonen in Indonesië”, zegt Cecile vrolijk. „Ik haat de winter en kou, al van kinds af aan.”

Studie

„In eerste instantie kwam ik in Indonesië voor mijn studie”, vervolgt ze. „Ik heb stage gelopen op Java, in Yogyakarta en later ben ik voor het onderzoek van mijn master naar Noord-Bali verhuisd. In die tijd heb ik Indonesië leren kennen en leerde ik ook de taal. Op die manier raakte ik bekend met het land. Ik voelde mij hier thuis.

Toen ik even later thuis in Nederland kwam, kreeg ik een aanbod om drie maanden in een pas geopend villacomplex op Bali te gaan werken. Dat aanbod nam ik aan, waarna ik ook als vertaler ben gaan werken op het eiland. Als Nederlanders bijvoorbeeld een dokter of politie nodig hadden werkte ik als tolk.”

Op tour met de band

„Ondertussen zat ik voor mijn lol in een bandje. Op een gegeven moment werden wij met dat bandje gevraagd voor het voorprogramma van een professionele band: die band zat Annga in. Na dat optreden vroeg de tourmanager of ik de hele tour mee zou willen als voorprogramma, waar ik volmondig ja op zei. Ik was op dat moment al enige tijd aan het twijfelen of ik het vertalen nog wel zo leuk vond en of ik niet terug wilde naar Nederland. Dit was een mooie reden om te blijven.”

Cecile en Annga. / Privébeeld

„Gaandeweg de tour leerde ik Annga steeds beter kennen. Hij inspireerde mij ontzettend, vroeg me ik nou echt wilde qua werk – fotograferen – en waarom ik dat dan niet deed. Hij gaf me een open blik, daagde mij uit en ik vond het heerlijk om uren met hem te praten. Ik begon hem leuk te vinden."

Verkering zonder zoenen

„Na een tijdje vertelde ik het aan twee bandleden, waar hij ook goed bevriend mee was. Die hebben het – weet ik achteraf – meteen aan doorverteld. Hij vond mij ook leuk, volgens mij al eerder dan dat ik hem leuk vond. Na afloop van één van de laatste concerten die wij hadden gehad zat ik bij hem achterop de scooter, toen hij mij opeens verkering vroeg. Nog voordat we ooit met elkaar gezoend hadden! Ik vond dat traditionele stiekem wel lief en zei dat ik dat graag wilde. Vanaf die 1 juni hadden we een relatie."

Annga en Cecile toen ze net verkering hadden. / Privébeeld

First of June

„Inmiddels zijn we drie jaar verder en wonen we samen. De verkering was natuurlijk nog meer reden om in Indonesië te blijven, maar ik besloot wel om werk te gaan doen wat ik écht leuk vind: ik werd freelance fotograaf.

Daarnaast besloten we om samen iets op te zetten, ook om te laten zien dat het best iets moois kan brengen om samen te wonen en werken terwijl je niet getrouwd bent. Dat is namelijk iets wat hier in Indonesië hoogst ongebruikelijk is. Samen met Annga begonnen we met First of June: een tassen- en portemonneemerk. De naam verwijst natuurlijk naar de datum waarop wij verkering kregen.”

Familieband

„Met de familie van Annga heb ik een goede band, al weet ik dat zijn moeder het liefst zou zien dat we zouden trouwen omdat we samenwonen. Mijn ouders hebben inmiddels ook volledig geaccepteerd dat mijn leven zich nu in Indonesië afspeelt. Natuurlijk mis ik mijn vrienden en familie uit Nederland, maar ik ga in ieder geval één keer per jaar terug en mijn ouders komen hier ook regelmatig.

Met de feestdagen zit ik hier: ik ben in augustus nog naar Nederland geweest. Deze keer was Annga voor het eerst mee: hij vond het fantastisch. In maart ga ik weer, maar dan in mijn eentje."

Ongeregeld

„Wat ik mis aan Nederland is dat je, als je écht hulp nodig hebt, altijd wel een instantie hebt die je kan helpen. Bijvoorbeeld bij ziekte, maar ook voor zoiets rottigs als niet worden betaald door een opdrachtgever. In Indonesië ben je veel meer op jezelf aangewezen. Over het algemeen vind ik dat ongeregelde fijn, maar bij de serieuze zaken is het soms nadelig."

Enkele tassen en portemonnees van First of June. / Privébeeld

Niet weg uit Indonesië

„Toch zijn we niet van plan om op korte termijn uit Indonesië te vertrekken. Het ligt er ook aan wat First of June gaat doen. We zijn nu een klein jaartje bezig en mocht het nodig zijn is het wellicht een idee om in de toekomst toch naar Nederland of een andere plek te vertrekken om het bedrijf te laten groeien. Maar de komende paar jaar blijven we nog hier op Bali, ook om andere mensen te kunnen inspireren met het gegeven dat je – ook zonder getrouwd te zijn – een prachtig leven kunt hebben, samen, op deze plek op aarde."

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.