Maud Nachtboek van Maud 12 sep 2022, 20:00

Leestijd: 5 minuten

#268 ‘Het voelt alsof ik een misdaad bega’

Maud heeft last van bloedverlies, ze raakt in paniek en is bang dat er iets mis is met de baby. Gelukkig kan ze snel bij een verloskundige terecht die haar gerust weet te stellen. Er lijkt niks mis te zijn met de baby, maar Maud moet het wel rustig aan doen. Later die dag ontdekt Maud dat ze haar portemonnee is vergeten bij de verloskundige, eenmaal terug in de praktijk ziet ze nog net op het nippertje een oude bekende met alweer hetzelfde bomberjack als haar.

„Charlie!?”, roep ik zachtjes. Maar de enige die opkijkt, is de aardige receptioniste. „Kan ik je nog ergens mee helpen?”, vraagt ze vriendelijk. „Nee, nee laat maar… ik dacht dat ik iemand zag die ik kende”, waarna ik direct de verloskundige-praktijk verlaat. 

Eenmaal terug in de auto merk ik dat het me toch niet lekker zit. Ik ben dolgelukkig met Gio, maar ik vind het toch een raar idee dat Charlie misschien wel zwanger is van Tommy. Ze zijn ook nog maar net samen! En ik dacht echt dat Tommy gebroken was na onze break-up. 

Ik besluit het voorval met Gio te delen, hij kent Charlie tenslotte ook. Gio reageert nuchter. „Misschien kwam ze wel voor iets anders joh!” Als ik Gio uitleg dat de enige reden dat je naar een verloskundige gaat, is dat je zwanger bent, valt hij even stil. „Misschien was ze mee met een zus of met een vriendin, wat maak je je nou druk? Wil je Tommy terug of zo?!”, zegt Gio op een toon die ik kennelijk niet kan hebben, want ik barst gelijk in huilen uit. Die rothormonen ook!

De rest van de week vliegt voorbij. Ik heb mijn zwangerschapsartikel ingeleverd en mijn eindredacteur was hartstikke enthousiast. „Ik was verrast, leuk dat je met zoveel passie over dit onderwerp schrijft.” Ze moest eens weten, maar ik lach en doe net alsof er niks aan de hand is. Daar ben ik tegenwoordig goed in geworden. Op de donderdagmiddag-borrel heb ik mijn wijntjes vakkundig weten weg te gieten in de plantenbak, maar ik vraag me af hoe lang ik dit nog moet volhouden. Ik heb nog nooit zoveel leugentjes om bestwil verzonnen als tijdens de afgelopen weken. Het voelt de hele tijd alsof ik iets doe wat niet mag, het lijkt wel alsof ik een misdaad bega. Ik zou een slechte crimineel zijn, want dit is niks voor mij.

Ook heb ik het grote nieuws eindelijk gedeeld met mijn vader. „Dat is fantastisch nieuws! Je wordt een geweldige moeder en ik word opa!” Ik kan me niet herinneren dat ik hem zo heb zien glunderen en dat maakt me gelukkig. Al had ik dit nieuws liever een paar jaar later met hem gedeeld. Deze hele situatie blijft nog steeds bizar. Patricia was niet thuis. Ze zou met vriendinnen een weekje op vakantie zijn, maar ik twijfel of dat wel klopt. Ze deelt normaal gesproken alles op social media, maar ik heb nog geen enkele foto gezien. Ik vraag me af of het nog wel zo goed gaat tussen mijn vader en zijn nieuwe vriendin, maar dat vraagstuk parkeer ik nog even voor volgende keer. 

Jessie blijft me ondertussen maar appen wanneer ik eindelijk tijd voor haar heb en of ik al kaartjes hebt gekocht voor ADE. Waar ik normaal gesproken vier avonden in de lampen hing tijdens ADE, vraag ik me af nu af of ik het überhaupt trek om nuchter op een feest te staan. Ik speel het spelletje nog maar even mee en laat haar weten dat ik snel kaartjes ga kopen, maar dat we inderdaad snel moeten afspreken. Het wordt hoogste tijd dat ik ook Jessie vertel over mijn zwangerschap. Ik heb het bewust nog even uitgesteld, omdat ik ergens toch een beetje bang ben dat ze het aan Tommy zou vertellen. Zij en Tommy hebben tijdens onze relatie ook achter mijn rug om contact gehad en dat zit me toch nog niet helemaal lekker. Al was het natuurlijk met het doel om onze relatie te redden. 

Een dag later zit ik met Jessie ergens op een terras aan de grachten. Het is nog lekker weer en we zitten pal in de zon. Net op het moment dat ik naar woorden zoek om Jessie te vertellen dat ik zwanger ben, komt de ober ineens als een duveltje uit een doosje opduiken. „Dames, wat mag het zijn?” „Twee mimosa’s!”, roept Jessie uitzinnig. Ik besluit er wederom maar in mee te gaan en ren daarna naar binnen. Zogenaamd naar het toilet, maar ondertussen vertel ik de ober of ze voor mij een mimosa kunnen maken zonder alcohol. Hij knipoogt en steekt zijn duim op en maakt daarna een gebaar van dat hij zijn mond zal houden. Op de toilet verzamel ik mijn moed bij elkaar. Waarom vind ik het toch zo moeilijk om een van mijn beste vriendinnen te vertellen dat ik zwanger ben!? Misschien omdat ik bang ben dat ik vriendschappen ga verliezen?

Als ik terug bij de tafel kom, zit Jessie al naar mij te kijken. „Nou Maud hehe, ja ik ben blij om je weer te zien. Je straalt trouwens, je ziet er goed uit! Maar nu we elkaar toch eindelijk weer zien, eh ik moet je dus echt even iets vertellen! Je raadt het nooit…!”

Maud (23) houdt van feesten en reizen. Ze werkt sinds kort op de redactie van een tijdschrift en heeft een vriendje, Gio. Ze is op dit moment in verwachting van hem en heeft besloten het kindje te houden. Maar dat is nog best een heftige beslissing, die haar leven volledig op stelten zet… Wekelijks lees je haar avonturen in een nieuwe aflevering van Nachtboek van Maud.

#258 ‘Dan maar ongepland toch?!’