Heb jij ook hele fotoalbums met foto’s waarop je moeder ontbreekt?

Zorg ervoor dat jou niet hetzelfde overkomt! Nu de zomer eraan komt, worden er weer vaker foto’s gemaakt: van een etentje, een festival en natuurlijk op vakantie.

Het is makkelijk om de foto’s achteraf kritisch te bekijken en in de virtuele prullenbak te gooien. Of erger nog: erachter komen dat je alleen foto’s bezit waar je zelf niet op staat, omdat je steeds opperde om de foto te maken. Alles om er zelf maar niet op te staan. Zonde!

In dit tijdperk van social media en bewerkte foto’s lijkt het soms alsof foto’s aan een bepaalde hoge standaard moeten voldoen én alsof je ze moet delen met anderen. Je zou bijna vergeten dat je foto’s vooral voor jezelf maakt. Een foto is een tool om de tijd, die voorbij lijkt te hollen, even te bevriezen. Zie een foto als hulpmiddel om herinneringen op te roepen en even terug te gaan naar toen.

Over tien jaar

Maak daarom kennis met mijn nieuwe motto wat betreft foto’s: wanneer je een foto maakt en bekijkt, moet je niet denken ‘Ben ik er nu blij mee?’ maar ‘Ben ik er over tien jaar blij mee?’ Je zult zien dat je over tien jaar op heel andere dingen focust. Niet op de dingen waar je nu onzeker over bent: een buikje, je teruggetrokken haargrens, rimpels, een té spontane brede lach, noem maar op. Nee, je kijkt over tien jaar naar het gezelschap, de plaats waar de foto is genomen, de lach op je gezicht. Je denkt aan alle mooie herinneringen die de foto oproept. De rest is bijzaak, niet interessant. Waarschijnlijk vind je over tien jaar zelfs dat je er op de foto geweldig uitzag!

Gewoonten als deze – niet op de foto gaan of ultra kritisch zijn op gemaakte foto’s – sluipen erin. Misschien zijn ze wel van generatie op generatie aan je doorgegeven. Ze zijn daarom hardnekkig. En dus beroep ik mij op de kracht van herhaling. Stap 1: Ga op de foto. Stap 2: Bekijk de foto en bedenk het volgende ‘Ben ik er over tien jaar blij mee?’ Stap 3: Bewaar de foto, want geloof mij, het antwoord op die vraag is een volmondige ‘JA!’