Zeg het met bloemen

„Bedankt voor die blumen“, sprak paus Johannes Paulus II zijn waardering uit tijdens zijn paasgroet van 1989. Zijn opvolgers zetten deze traditie voort.

Als mensen elkaar bloemen geven, is dit als een symbool van waardering om te laten blijken dat ze aan je denken, je feliciteren of een blijk van medeleven. Bloemen zijn net als een foto: ‘Een beeld zegt meer dan duizend woorden’.

De roos is de bloem van liefde en vreugde en wordt vaak met Valentijnsdag gegeven, maar ook iedere kleur roos heeft zijn betekenis. Zo staat wit voor puurheid, rood voor passie en verleiding, paars voor waardigheid en rouw. In het Westen hecht men minder waarde aan de kleuren. „Leuk bosje bloemen, reuze bedankt!” Mensen met een Oosterse achtergrond zijn daar uiterst gevoelig voor. Dus met het geven van bloemen druk je warmte, waardering en waardigheid uit.

Maar het zegt ook iets over de gever van de bos bloemen.

Verlepte bloemen

Mijn moeder, met een eerbiedwaardige leeftijd, kreeg een ’uitgewoonde’ bos bloemen. De stelen hingen slap, de bloemen waren duidelijk aan hun laatste uren begonnen, de uitstraling was in een woord: troosteloos. „Gooi die bloemen maar weg”, zei de kennis (de gever) tegen mijn moeder. Ze deed het toch maar in de vaas. Voor mij getuigt het van weinig respect.

Zoiets heb ik ook meegemaakt. De tulpen, waarschijnlijk met 50 procent korting gekocht, ‘keken’ zeer nadrukkelijk over de rand van de vaas, de bloemen stonden ‘170 graden’ open. Mooie bloemen… Na drie dagen verdwenen ze roemloos in de vuilnisbak.

Net als mijn moeder heb ik er een naar gevoel aan overgehouden. Ben ik alleen maar goed voor een bosje verlepte tulpen? Of: Die Indische goedzakken accepteren toch alles? Misschien voor het oog, met een glimlach, maar hun hart huilt.

Mentaliteit

„We moeten harder worden en onze mond opendoen”, zeg ik tegen mijn moeder. Mijn moeder is er te oud voor. Bij haar wordt door een medewerkster van de thuiszorg een greep in het snoepbakje gedaan en er wordt een misplaatste trots uitgestraald: je doet me toch niets, en ze loopt vervolgens de deur uit.

In het verleden heb ik een half jaar lang het predicaat ‘Botte beer’ gehad. Het betekent dat ik progressie heb gemaakt, toch? Helaas zijn Indische mensen niet opgewassen tegen de harde Hollandse mentaliteit. Toch ben ik gezegend met hartelijke en warme mensen om me heen die duidelijk wél hun waardering laten blijken. Geven is met je hart, niet uit berekening. En: bedankt voor de bloemen.