Een beetje zwanger

Kinderen….voor de ene een must have voor de andere een must not have. En er zit niks tussenin. Je houdt van die wezens of niet.

Je kunt niet een beetje zwanger zijn. Ikzelf heb vier eigen producties rondlopen. En ik ben er rete-trots op al zeg ik het zelf. Een beetje vooringenomen waarschijnlijk en misschien niet helemaal zonder troebele blik. Maar dan de vraag, hou ik van kinderen? Jazeker, van mijn eigen kinderen. En ook van kinderen uit mijn vriendenkring en van familie. Van mensen die dichtbij me staan. Die kinderen vind ik leuk, lief en aardig. Hou ik van vreemde kinderen? En dan bedoel ik niet in gedrag, maar kinderen die ik niet ken. Nee, ik denk het niet.

Wonderbaarlijk goed

Is dat erg? Dat denk ik ook niet. Eén van mijn beste vriendinnen vindt kinderen een echte must not have. Je zou denken, hoe kunnen wij vriendinnen zijn? Het werkt en wonderbaarlijk goed ook. Ik kan enorm lachen om de grappen van de must not have kinderen-mensen. Want ook al heb ik er vier, ik begrijp het helemaal. Ik begrijp helemaal dat je op vakantie wil zonder energiezuigende wezentjes. Ik begrijp helemaal dat je graag voor de dag wilt komen zonder restjes snot op je zwarte kleding. Ik begrijp helemaal dat je zomaar een avond uit wil gaan zonder oppas te hoeven regelen. En ik begrijp hélemaal dat je zonder kinderen veel goedkoper uit bent in het leven.

Soms bedenk ik me natuurlijk ook dat ik zo leefde. Hoe heerlijk was dat. Alleen de verantwoordelijkheid voor jezelf en verder niemand. Ik denk terug aan de goede oude tijd dat je op de wc kon zitten zonder dat er iemand ook maar iets van je wil. Door zulke overpeinzingen begrijp ik de must not have-mensen heel goed.

Dus nogmaals een antwoord op de vraag, hou je van kinderen?

Ik ben een beetje zwanger.