Burn-outklachten

Je wordt wakker en al je spieren en gewrichten doen pijn. Je nek en schouders zitten helemaal vast (en niet alleen in de goede zin dat ze er niet afvallen). Je hebt hartkloppingen, terwijl je toch niet in de vieze boekjes onder je matras hebt gekeken. Hoofdpijn en druk rond je ogen, terwijl je partner je toch geen mep heeft verkocht vanwege je vieze boekjes onder je matras.

Je lichaam trapt op de rem. Het beeld gaat even op zwart. Dat overkomt je, maar als je terugkijkt toch ook niet. Want het slapen wordt korter. Steeds vaker word je ’s nachts wakker en denkt na over je werk. Haal ik de planning? Is alles daar in opgenomen? Onzinnig, ongezond en nog erger: onbetaald.

Veel beroepen hebben piek- en dalperiodes, maar je ervaart de dalperiodes als steeds korter. De piekperiode neemt geleidelijk aan toe. Je bent een kerstboom die ieder jaar steeds later wordt afgetuigd. De oorzaak is vaak een combinatie van werkdruk en privéproblemen, maar kan ook één van de twee zijn. Een mislukte reorganisatie bijvoorbeeld, of personeelsgebrek (of een combinatie van die twee, omdat in de reorganisatie veel werknemers weg zijn gegaan).

Walgwoord: omdenken

Vooral bij klachten door alleen werkdruk voelt het toch alsof je zelf faalt. Alsof je alleen het simpele spelletje Eendjes vangen op de kermis probeert en dan alsnog niets vangt. Je kunt dat echter ook omdraaien (walgwoord: omdenken). Zo heb ik ruim een jaar mijn werk toch zo goed als het ging gedaan in een niet meer functionerende organisatie. En die plastic eendjes op de kermis kijken serieus best wel gemeen.

En dan… zit je thuis met wat in populaire termen een burn-out heet. De term is verwarrend, want de definitie van een burn-out is een lichamelijke en geestelijke ineenstorting die meer dan een jaar kan duren. En bij klachten als gevolg van langdurige stress wordt er gesproken over overspannenheid. Ikzelf spreek liever over burn-outklachten. Dat is vaag genoeg zodat iedereen het kan begrijpen.

Thuiszitten is in het begin wel moeilijk, want het voelt alsof je dat niet kan maken ten opzichte van je hardwerkende medemens. Dus ontpop je je als huisman. Je wast, kookt en staat iedere dag klaar om je kind af te halen. En je voelt je mannelijkheid verschrompelen tot het formaat van dat van iemand zonder kinderen die desondanks een grote Mercedes SUV rijdt.

Ontspannen is het devies, bijvoorbeeld door veel te lezen en vooral: te bewegen. Sporten moet je eigenlijk sowieso inbouwen in je weekpatroon. Dat is trouwens één van de symptomen dat je in de gevarenzone zit: als je het sporten steeds vaker skipt omdat je nog moet werken. En niet, zoals de natuur het bedoeld heeft, om met een zak chips op de bank te gaan Netflixen.