Cultuurverandering?

Ik zit buiten op m’n balkon met een biertje, het is eindelijk even ‘rustig’ wat betreft nieuws. De afgelopen weken waren als kleine brandhaarden die overgingen in grote vuren, die erg moeilijk te bestrijden bleken. Het is gelukkig ook iets koeler dan de afgelopen dagen. Ik besluit de nieuws-app nog een keer te openen voor ik mijn telefoon weg leg.

‘Vrouwonvriendelijke speeches studentencorps Amsterdam’ staat als headliner bovenaan. Ik probeer te bedenken wat ‘ze’ gezegd kunnen hebben en open het artikel. Oké. Ik moet toegeven, ik zat er niet ver naast. Maar toch ondanks dat ik er niet ver naast zat, ben ik een beetje beduusd. Ik lees het artikel nog een keer.

Tijdens een zogenaamd herendiner zijn diverse bizarre uitspraken gedaan als ‘vrouwen zijn hoeren’, en ‘als vrouwen in een jurkje naar de werf in Amsterdam fietsen, wat zijn ze dan?’ Blijkbaar roepen dan alle studenten in de zaal in koor ‘hoeren’! ‘Vrouwen zijn ‘sperma-emmers’? Doe normaal! Serieus? Sperma-emmers… Als je dit soort uitspraken doet, spoor je niet. Als je dit soort uitspraken steunt of afdoet als ‘mannen en vooral studentenpraat’, spoor je evenmin.

Opdracht mislukt

De meeste van dit soort mannen, laten we dat niet vergeten, worden later als ze groot zijn managers, directeuren, ministers, artsen en misschien wel de nieuwe premier. Misschien vind ik dat nog wel het meest beangstigend. Hoe kunnen er bepaalde zaken veranderen als dit gewoon door blijft gaan? Als deze ‘cultuur’ gewoon in stand gehouden wordt? Hier ontstaat het gevoel van ‘macht hebben’ en vooral… deze macht behouden. Want dat voelt toch zo fijn. Gelukkig was er binnen dit studentencorps wel iemand aangesteld die zou letten op de broodnodige cultuurverandering. Al was diegene wel een van deze drie bewuste sprekers. Opdracht mislukt dus.

In diverse talkshows werd hier aandacht aan besteed. Je merkt dat er maar een enkeling is, die hier van alles over durft te zeggen. Er zijn ook mensen die neutralere uitspraken doen, bang dat ze niet meer naar een lustrum toe kunnen. De uitspraken bagatelliseren een soort van en benoemen als ‘zo hebben ze het vast niet bedoeld’. Wil je hier iets tegen doen en tegen opstaan, zul je heel sterk in je schoenen moeten staan. Blijkbaar ervaren deze mannen en ‘grootheden’  die macht. En macht doet bijna altijd gekke dingen met de mens. Ze stonden tijdens de speeches gelukkig wel stil bij hun eigen vriendinnen, de zusjes en moeders. Dat waren geen hoeren. Godzijdank, ze maken gelukkig nog wel onderscheid.

Massaal gedogen

Er is ontzettend veel ophef ontstaan. Er is massaal van schande gesproken. En blijkbaar is dit niet iets nieuws voor de mensen die bekend zijn met ‘feuten’, ‘ontgroeningen’ en ‘disputen’. Hoe kan het dat we dit toleren? Hoe kan het zijn dat dit massaal gedoogd wordt? Hoe kan het zijn dat vrouwen vaak gewoon als voorwerp gezien worden en alles moeten doen wat de mannen willen? Alsof de vrouw geen stem heeft. En het er niet zo toe doet, wat zij wil. En vooral, dat vrouwen onwaardig zijn, bijna onderdanig aan de man.

Hoe kan het zijn, dat dit nu pas massaal besproken wordt? Oud-leden moeten op gaan staan, nu! Iedereen keurt het af, maar tegelijkertijd handelt er niemand. Het verschil tussen mannen en vrouwen wordt hier maar weer pijnlijk duidelijk. Terwijl dit ergens ook anders kan. Er zijn ook studentencorpsen waar het respect aanwezig is en waar mannen en vrouwen samen gaan. En waarbij de sfeer als hierboven beschreven direct wordt aangepakt.

Hoezo lijkt het dat we dit normaal blijven vinden allemaal? Nee sorry, normaal is het niet. Dit heeft echt niks te maken met ‘lekker jong zijn’ of ‘het erbij horen van zo’n studentencorps’. Zolang we dit wel normaal blijven vinden, gaat de angstcultuur en het machtsmisbruik helemaal nergens veranderen. En blijft het moreel kompas in grote snelheid rondtollen.

En dan kan het nieuwe elan ook de prullenbak weer in.