In hetzelfde schuitje: de agenda-stress voorbij

Daar zitten we dan, met heel Nederland, gekluisterd op de bank. Continu binnen zitten is wennen. Het is een tijd waarin nog maar weinig dingen zeker zijn. Toch heeft naar mijn idee de quarantaine niet alleen maar nadelen. Het brengt niet alleen sociale onrust, maar het neemt ook wel degelijk #socialpressure weg. Iedereen zit namelijk in hetzelfde schuitje, dat maakt stilzitten net wat makkelijker.

*Ring* ‘Hey, met de verveling. Een nieuwe dag binnenshuis breekt aan. Ik sta voor je deur.’ Even was ik vergeten hoe het ook alweer moest, me vervelen. Uit mijn neus vreten. Doelloos uit het raam staren. Hoe normaal gesproken ieder uur in onze agenda is volgepland, staat er nu niks in de mijne. Noppes. Nada. Ik heb geen werk meer als ZZP’er, dus besluit ik de verveling te verwelkomen. Ik droom weg en lummel wat. Na verveling komt er ruimte en daar komt creativiteit uit voort.

Ben je bekend met The Fear Of Missing Out? Dat knagende gevoel wanneer je een verjaardag hebt afgeslagen, maar er dan toch achterkomt dat dit niet de juiste keuze was. Dat moment dat je moet werken terwijl al je vrienden een heuse zaterdagmiddagborrel houden. Ook wel: FOMO. Dit gaat zo ver dat wanneer we een grote belevenis missen, we er een gevoel van misère aan overhouden. Het is een angst die ons van tijd tot tijd bekruipt. Dat gevoel heb ik niet meer. Wat neemt dat veel (keuze)stress weg, zeg.

Iets missen is dus vervelend, maar wanneer heel Nederland thuis zit, kijk ik hier anders tegenaan. Volgens mij resulteert het FOMO-idee in nog meer vergelijken. Iets waar we met de komst van Instagram allemaal experts in zijn geworden. ‘Die vriendin van de middelbare school heeft een nieuwe functie, moet ik dat ook niet hebben?’

Op Linkedin laten we nu alleen nog blijk van waardering zien, die uitgaan naar de toppers in de zorg. Collectieve initiatieven als doneer je mondkapje en #KlapCoronaDeWereldUit komen tot stand. In Facebookgroepen worden grapjes gemaakt over de gedeelde smart van het geen werk hebben en onverwachts bij de overheid te moeten aankloppen.

Gek genoeg neemt dat druk weg. Dit wordt ingeruild voor verbondenheid. Nu kunnen we niet anders dan elkaar een hart onder de riem steken op social media. Wij wordt belangrijker dan het ik.

Het enige nog resterende FOMO-principe waar we mee moeten stoppen is het vergelijken van elkaars winkelmand. Dat je buren meer WC-papier hebben dan jij is niets om je zorgen over te maken.