Wandelende Walnoot, STOP!

Ik zat me af te vragen…
Of dingen te bekokstoven.
Dingen.
Hersenspinsels.
Ja ja ik zit me vaak dingen af te vragen.
Zoekend naar antwoorden.
Maar wat nou als ik er mee stop, wat gebeurt er dan?
Dan gebeurt er nog steeds heel veel.
Veel interessanter zelfs.
Wat er dan opkomt.
Dan klopt het gewoon.
Dan is het ineens weer zo helder als een spaatje blauw.
Antwoorden komen gewoon.
En het lichaam vind het ook fijn.
Veel relaxter.
Beetje ademen.
Beetje bewegen.
Beetje eten.
Beetje slapen.
Beetje praten.
Beetje werken.
Beetje typen.
Beetje zingen.
Beetje lachen.
Zeg maar veel.
Luisteren naar de vogels…

Hèhè heerlijk zeg.
Zo simpel kan het zijn.
Leven.
Proost.