Normen en waarden in het openbaar vervoer

Normen en waarden in de trein.
Ik reis vrijwel dagelijks met het openbaar vervoer en er moet me iets van het hart. Ik zie mensen die hun tas gebruiken als buffer om alleen te mogen genieten van de reis. Dit snap ik, want ook ik reis liever zonder iemand naast mij of half op schoot. Tot zo ver niks aan de hand, beetje antisociaal, maar ik kan daar nog wel inkomen. De trein stopt bij de volgende halte en hij stroomt vol, waarbij ik en andere passagiers hun tas preventief weghalen, zodat mensen kunnen zitten. Wat mij nu stoort is dat ik sommige passagiers zie opkijken, die ook beseffen dat het tijd is om hun tas weg te halen. Ik zie dan dat deze mensen bewust verdwijnen in hun telefoon, strak naar buiten gaan staren of hun koptelefoon harder zetten. Ze wachten dan net zo lang dat iemand ze verzoekt om deze tas weg te halen. Mijn ergernis is dat ik moet vragen of ik mag gaan zitten. De tas heeft niet betaald en toch moet ik dit vragen? Nu ben ik nog wel zo bijdehand om dit te doen, maar ik zie ook mensen langslopen, kijkend naar alle bezette bankjes en dan maar blijven staan of doorlopen naar een plek waar iemand wel zo beleefd is geweest om hun tas weg te halen. Niet iedereen durft of wil vragen of ze mogen zitten, wat ergens ook volkomen belachelijk is.
Nu zit ik hutje mutje te kijken naar mijn mede passagier, die ik opgelucht om zich heen zie kijken, dat het weer gelukt is, om vervolgens nog uitgebreider te gaan zitten. Nu kan ik natuurlijk zijn/haar gedrag kopiëren, wat ik de meeste mensen ook zie doen, maar wil niet meewerken aan deze antisociale ontwikkeling.

Lieve medepassagiers, zouden we, naast weer opstaan voor ouderen, het wachten met instappen, tot iedereen is uitgestapt, ook deze vorm alstublief in het leven kunnen houden? Waarin we weer met respect hebben voor de medemens en niet alleen voor onszelf en onze eigen microkosmos? Mijn dank zal groot zijn!