Kolftijd

Met mijn rug naar de al ingeschakelde tv werk ik een snelle maaltijd naar binnen. Een paar flesjes Corona staan koud te worden in de koelkast. Ajax kan beginnen.

In het nieuws hoor ik dat bedrijven te weinig golfruimte hebben; nu weet ik waarom ING-topman Hamers bestuursvoorzitter van een Zwitserse bank wordt. Hij doet dat niet voor het geld, maar voor meer golfruimte in de Alpenweide, natuurlijk. In Nederland is het maar behelpen met de geringe ruimte in de door stikstof aangetaste natuur. En één keer in het jaar een door de top van het bedrijfsleven georganiseerde golfclinic, ergens in een chic oord, is veel te weinig. Amper tijd om eens goed te netwerken en te levelen over de hoogte van het spaarbedrag waar de negatieve rente moet beginnen – hoeveel holes moet Hamers lopen om twaalf miljoen binnen te putten?

Ik draai me om naar de tv en zie een jonge vrouw in beeld. Als door een aansteker getroffen rol ik van tafel: Ik heb het verkeerd verstaan! Zij beklaagt zich over gebrek aan een ‘kolfruimte’. Nu moet ze in een niet af te sluiten bezemkast haar melkproductie op gang zien te krijgen. Ze zal aan haar ’s morgens in de crèche gedumpte baby denken, die nu in een wipstoeltje wordt gewiegd en een afgekolfd flesje melk nuttigt. Van gisteren dan.

Niet meer gebruikte rookruimtes kunnen worden omgebouwd, denk ik dan, waar moederlief ongestoord kan kolven én een sigaretje kan roken. Maar ja, dan voelen de mannelijke collega’s zich natuurlijk gediscrimineerd, omdat hun rookpauze in eigen tijd buiten de deur en uit het zicht moet plaatsvinden. En discriminatie wil een normaal denkend mens niet. Vraag maar aan voetbaltrainer Ron Jans, die zich niet kon permitteren om een door een rapper geschreven en gezongen ‘diepgaande’ tekst mee te hiphoppen. Ron koos Hollandse eieren voor zijn geld en stapte op.

Uitermate heldhaftig is het dat tegenstanders van het ‘zwart geschminkte mannetje’ regen en storm trotseren om in het zuiden op zoek te gaan naar racistisch geklede carnavalsvierders.
Ik moet nog even snel een ander kostuum aanschaffen, want dit jaar wilde ik als een schoorsteenveger uit Anatevka me lamzuipen. Als ik mij als schoorsteenveger vertoon, is dat met activisten in de kroeg natuurlijk de kat aan het Zeeuwse spek binden. Trouwens, die Zeeuwen hebben het ook niet gemakkelijk nu de mariniers niet komen.