Ferry deel 2 (vervolg)

Waarschijnlijk hoopte ze stiekem nog steeds tegen een ijsschots aan te knallen in zee, want het liedje van Celine Dion (voor de minder alerte lezers: my heart will go on), werd vurig gezongen. Zoals een regendansje. Niet dansend hopen op regen, maar zingend hopen op een ijsschots. Kamers werden intussen afgebroken, de beveiliging rende overal en nergens en de psychoten die ze te pakken kregen werden in de cel gezet. Dat schijnt er dus te zijn aan boord. Zonde, ze kunnen ze veel beter overboord gooien en er extra kamers van maken. Want die kwamen we nu tekort. Ze vernielden ook onze kamer en die van anderen. Uit het oogpunt van veiligheid besloten ze om overal in de publieke ruimtes de matrassen van ons te leggen. Er liepen namelijk nog steeds een paar psychoten rond die ze niet te pakken kregen. Ken je Schiphol tijdens de wintermaanden? Sneeuwstormen, gewone stormen, ijsschotsen (niet op zee, maar dan nu op de landingsbaan), of gewoon een veelvoorkomende storing? Juist, ik zeg veldbedjes. Overal. Nu dan matrassen. Overal. Om 2uur ’s nachts volgde nog een oproep dat er een dokter nodig was. Ik was he-le-maal klaar met dat gezeik. Ik heb me aangemeld als dokter en heb de patiënt ‘per ongeluk’ vermoord. Nu maar hopen dat hij Engels was.