Mekka

De tent was groot, met allerlei opklabare matrassen. Dit was de basis waar mijn verplichte bedevaart zich zou afspelen. Het decor waar mijn ouders voor het eerst in 1978 hadji’s waren geworden. Hadji is de titel die je krijgt als je alle rituelen van de verplichte bedevaart voltooid. Vier jaar oud was ik toen ze voor het eerst richting Mekka vertrokken. Ik kan me niet meer herinneren of ik ze gedurende die maand heb gemist. Ik was te jong. Nu was ik zelf afgereisd, naar deze voor moslims heilige plek. Ik was al een keer eerder geweest, maar dat was een vrijwillige bedevaart. Nu zou ik de reis van mijn leven afleggen. En daar in die tent werd ik hier mee geconfronteerd.

In de tent in het tentenkamp in Mina (Saoedie Arabië), was geen comfort. Je mocht jezelf wel wassen en verfrissen, maar zonder alle luxe thuis. Thuis gebruikte ik handcreme, lippenbalsem, bodylotion,voetencreme, deodorant, parfum, shampoo en conditioner om de dag door te komen. Hier mocht dit ook, maar zonder parfum. Ik merkte al snel dat ik niet meer in de spiegel keek en alleen bezig was met aanbidding en geduld uit oefenen. Ik deelde mijn tent met nog 25 andere vrouwen en onze matrassen lagen dichtbij elkaar. We leken net sardine in blik. Ik moest hier in het begin aan wennen.

Wanneer we erop uitgingen om een verplichte ritueel uit te voeren, merkte ik dat ik mijn tent steeds comfortabeler vond als ik weer terug kwam.Ik plofte neer en viel in slaap. Als je 15 of 18 km hebt gelopen met 45 graden dan maakt niets je meer uit. Je wil slapen.

De mensen om mij heen leerde ik kennen, de geduldige en de minder geduldigen. De ouderen en de jonge. Elke gezicht kreeg gedurende die dagen een naam en een verhaal. Sommige mensen werden ziek en dan kwam mijn medicijnenkoffertje goed van pas. Samen probeerden we er wat van te maken. Al gauw waren we een stel zielen met elkaar. Er was geen status of klasse, we waren allemaal 1 met 1 doel, aanbidding en op zoek naar de genade van Allah swt, God.

Ik leerde dat alles went ook een tent. En dat iedereen gelijk is. We zijn allemaal zielen. To be continued