Opnieuw leren lopen

Oscar van Schijndel 10 jul 2019

Een relatie. Wellicht heb je er zelf een. Of heb je er een gehad. Denk eens terug aan dat moment dat je voor het eerst in je leven iets deed wat verder ging dan vriendschap. Voorzichtig zocht je contact. Een knuffel, een streling, een zoen. Op de wang, op de mond, een tongzoen. Dat afgezaagde zinnetje zeggen, “ik hou van jou”. Het was allemaal zo onhandig, zo klunzig. Het ging met vallen en opstaan. Alsof je opnieuw moest leren lopen. Maar dat was toen, en nu leef je je leven lang gelukkig met je partner.

Een relatie. Wellicht heb je er zelf geen. Nog geen. Of heb je er nooit een gehad. Zoals ik. Omdat er op jonge leeftijd iets is gebeurd waardoor je dat eerste contact niet kunt maken. Wellicht was het autisme. Seksueel misbruik. Pesten op school. Of misschien wel alle drie. Zoals in mijn geval.

Mijn hart verlangde naar geborgenheid. Even een arm om me heen. Maar mijn hoofd wilde niet. Het liep niet. Ik liep niet. Ik rende. Weg van die beangstigende, misselijkmakende drang naar intimiteit. “Let love rule”, zong Lenny toen ik negentien was. Om me heen regeerde en floreerde de liefde. De ene leeftijdgenoot na de andere vond de ware. Bij de een duurde dat wat langer dan bij de ander. Maar ik was de altijd rennende Lenny. Zelfs in normale pas konden ze mij niet bijhouden. “Loop wat zachter, Oscar”, was wat ik vaak hoorde.

Pas twintig jaar later begon mij de betekenis van die drie woorden duidelijk te worden. Ik heb opnieuw moeten leren lopen. Zachter in de afgezaagde zin van “niet te snel”. Maar ook zachter in de trant van “minder gespannen”. Intimiteit is iets dat je overkomt, en het zal niet gebeuren als je het niet toelaat.

Natuurlijk is dat makkelijker gezegd dan gedaan. In de zoektocht naar intimiteit voel ik me soms een kat in het nauw die rare sprongen maakt. Nog steeds ren ik weleens weg als het me te beklemmend wordt. Maar ik heb wel opnieuw leren lopen. Stap voor stap. Iedere keer een beetje dichter bij waar ik wil zijn. En terwijl ik dit zo schrijf, valt het me op dat dit voor heel veel dingen het beste is. Wat wilde Lenny ook alweer weten? Are you gonna go my way?