de Onzekeren

Ken je dat gevoel? Dat je niet alles eruit haalt wat er in zit? Het is zo’n knagend gevoel op de achtergrond. Die ja die verstopt zit achter die grote nee. Je wilt, hebt ideeën en je droomt, maar wat er in werkelijkheid gerealiseerd wordt, is verre van wat je in gedachten had.
Je kunt meer zijn dan dat je nu bent.

Zelfvertrouwen. Misschien is dat toch wel het grootste goed wat een mens kan hebben. Het vertrouwen hebben in je eigen kunnen, van daaruit de moed hebben om stappen vooruit te zetten en tegelijkertijd de veerkracht om klappen op te kunnen vangen. Geworteld zijn in de wereld. Wat heeft een mens nog meer nodig?

Persoonlijk denk ik niet veel meer dat. En toch hebben velen — waaronder ikzelf — een gebrek aan zelfvertrouwen. Gelukkig, het is menselijk. Dat wil overigens niet zeggen dat het de last die men erdoor kan ervaren per se verlicht. Het vervelende aan onzekerheid is dat je het niet zo makkelijk kunt delen met een ander en dat het ook niet zo gemakkelijk en snel op te lossen is. Het cultiveren van vertrouwen kost tijd. En het paradoxale: zelfvertrouwen komt voort uit onzekerheid.

Wellicht, als wij, ‘de Onzekeren’, ons zelfvertrouwen willen vergroten, moeten we ons dus richten op onzekerheid, juist hetgeen waar we niet zo goed mee overweg kunnen. Ligt daar dan, in het accepteren en ervaren van de onzekerheden, onze verlossing? Zijn de clichés toch waar?

Hup, zoek de grens op waar het ongemakkelijke het gemakkelijke ontmoet en verbreed je horizon?

Is het cultiveren van zelfvertrouwen dan simpelweg gereduceerd tot het sparen van succeservaringen? Als romanticus weiger ik dat te geloven.
Maar misschien wel, en past het daarom zo mooi in ons competitieve maatschappijtje. Zou tevens ook meteen een verklaring kunnen zijn voor het gegeven dat we vaak zo’n moeite hebben met ons luie gedrag. Lui zijn is niet productief en zorgt daarom niet voor groei. Opstropen die mouwen en aan de slag!

Filosoof Martin Heidegger(1889–1976) schreef ooit dat we onszelf ontwerpen door de manier waarop we ons verhouden tot de situatie waarin we geworpen worden, oftewel, door het onbekende tegemoet te treden vormen we onszelf.

Vertrouwd raken met het onbekende. Is dat de weg naar meer zelfvertrouwen?