Hey buitenstaander

Eline ten Pas 1 jun 2019

Ook ik kan nu zeggen, ‘ik was daar!’ Vrijwillig heb ik mij gemengd in volledige hysterie, glitters en confetti. Met mijn gezonde verstand enigszins uitgeschakeld, ondersteund met wat alcoholische versnaperingen, kan ik zeggen dat ik best genoten heb! Ik was, jawel, bij De Toppers. Goedkope kaartjes op de kop getikt via Vakantieveilingen, dus ik durfde het wel voor een keer aan. Natuurlijk, voor deze prijs zit je niet front-row. We hadden een kaartje voor bovenin, het roodgekleurde vak. Wanneer ik soortgenoten in het rood zag dacht ik ‘Ha, ook de goedkope tickets’. Maagdelijk wit kleurde het midden, de iets duurdere kaarten. Het veld dichtbij het podium was hemels blauw. Buiten was er een ‘blauwe’ man die ons als vier ‘rode’ meiden tickets wilde geven die hij over had. Voor het blauwe gedeelte, tuurlijk wilden wij dat! Zo belandden wij als roden tussen al het blauw. We hoorden er niet bij, we waren buitenstaanders. Opeens snapte ik dit woord, we stonden buiten de groep. Ik voelde blikken die ons naar buiten wensten. Opmerkingen slingerden om mijn oren: ‘ben je naar beneden gevallen?’, ‘je hoort hier niet hoor!’, ‘heb je je kaartje niet goed gelezen meid?’. Aangevuld met arrogant ronddraaiende ogen en boze blikken. Ik voelde me zo intens buitenstaand. Een derde. Er was een machtsverschil, blauw was in overweldigende meerderheid. Ik voelde me klein en rood, heel rood.
In de ochtend van deze zelfde dag zag ik een kale man van ongeveer vijftig jaar en zo’n twee meter lang, in een jurk en met naaldhakken van nog eens tien centimeter hoog. Ik keek langer naar hem dan ik wilde, omdat hij anders was en dat trok mijn aandacht. Net als die van mijn omstanders. Het kan niet anders dan dat ook hij al deze lang starende blikken voelt.
En zo stond ik in het rood tussen al het blauwe geweld bij De Toppers, danste ik mee met Snollebollekes en besefte ik opeens dat ik zo veel respect had voor deze man. In zijn jurk en op naaldhakken stralend op zijn mannenfiets. Hoe heerlijk om zo jezelf te durven te zijn. Ik hoop dat ik ooit leer zorgeloos rood te durven dragen tussen alle anderen in het blauw. Bij wijze van.

Hey buitenstaander
Just say hello (René Froger)
Hello tegen jij in de spiegel
Wees je eigen ik
Leef je dromen
Maak me gek (Gerard Joling)
Wees je eigen zelf
Je bent zo mooi
Als je lacht (Jan Smit)
Hoe je bent
Met je pracht
Want jij bent zo (Jeroen van der Boom)
Mooi zoals je bent
Jij, buitenstaander
Ik vind je ongewoon
Ongewoon mooi