Liefde in tijden van 4G

Die “ene ware”. Meerdere malen heb ik haar ontmoet, de vrouw die “de enige en eewige” zou zijn. Ondanks de wederzijdsheid van dat gevoel, kwam altijd één van ons beiden echter bedrogen uit. Het passende afscheid verliep dan soms via een brief vol mooie, en ook pijnlijke, woorden en soms was er een gesprek waarin de nodige tranen vloeiden. Tegenwoordig ontkomt zelfs de grootste romanticus niet aan een ander soort afscheid.

In 1988 ontmoette ik in Dresden mijn ‘ware liefde’, Anna; een jonge, mooie en creatieve geest, gevangen binnen de muren van de toenmalige DDR. Toen we elkaar zagen, was het was alsof de stad voor het eerst sinds 1945 opnieuw in vuur en vlam stond. We wandelden, praatten, vrijden en voelden ons tot in onze diepste vezels verbonden. Na mijn terugkeer in Nederland schreven wij elkaar liefdevolle brieven, die ik nog steeds in een kistje bewaar. Na vijf jaar verwaterde het contact en uiteindelijk trad een stilte in die circa 20 jaar zou duren.

Tweede paasdag 2012. Telefoon. “Kennst du mich noch?” Ik moest even schakelen, maar binnen een nanoseconde voelden wij beiden weer die onontkoombare verbondenheid. We schreven geen brieven meer. We belden, appten, mailden en skypeten bijna dagelijks. Bijna elke maand ging ik naar haar toe. Het was geweldig, … tot de eerste scheurtjes in onze relatie zich aftekenden.

Het definitieve keerpunt in deze liefde tekende zich af na een ongeluk. Fysiek waren we oké, maar de emotie en de stress die daarop volgden, dreven ons uit elkaar. We begrepen elkaar niet meer, en volgens haar kwam dat omdat “Ich Bauch bin, und du Kopf bist.” Vrij vertaald: “Jij komt van Mars, ik van Venus.” De tijd verstreek, het contact werd slechter, maar geen van ons kwam er ooit toe de relatie officieel te beëindigen. Althans, dat dacht ik tot een dag een week geleden.

Het was vreemd dat ik nooit meer berichten van Anna zag op Facebook en dat ze nooit meer reageerde op berichtjes via Whatsapp. Een sms-bericht leek niet aan te komen. Uiteindelijk werd me duidelijk dat Anna mij op alle mogelijke digitale kanalen had geblockt, dan wel had “ontvriend”. Natuurlijk is dit besef een forse aanslag op mijn romantische ideeën over de liefde. Natuurlijk maakte dat me boos. Desondanks zal ik op mijn manier, op een wijze die past bij mijn ideeën over liefde, mijn aandeel in het afscheid op me nemen. Daar een verbinding via 4G en het internet niet meer werkt, zal ik haar een brief schrijven. De romantiek van de brief neemt niemand me af.