Jezus gespot in Siberië

Vorige week zag ik een documentaire over een groepering in Siberië. De leider van de gemeenschap werd beschouwd als de wedergekomen Jezus Christus. Al honderd keer vertoond, allemaal nonsens natuurlijk. Wel kon men onder die gemeenschap van 10.000 gelovigen een opvallend positieve energie bespeuren. Wel tricky, want velen zagen hier in een bewijs dat Jezus werkelijk was teruggekomen.

Nu heb ik persoonlijk al meermaals dezelfde positieve energie mogen beleven. In Taize, toen Roger nog leefde, maar vooral in India. Er zijn daar tal van heiligen bij wie het opvallend goed toeven is. Als je je daar tussen de menigte begeeft, verdrink je bijna in de positieve energie. Al die mensen om je heen die er zo stralend uit zien. Allemaal door de energie van de verlichte meester, krijg je dan te horen.

Onwijs als ik was in die tijd, ging ik helemaal op in die energie. In 1975 was dat bij Sathya Sai Baba en in 1981 bij Moeder Amma. Later bij Rajneesh oftewel Osho, al kreeg ik nooit de indruk dat die verlicht was. Bij zijn volgelingen, neo sanyassins genaamd, leek het of de hemel op aarde was nedergedaald. Mensen werkten met blijde gezichten 7 dagen in de week van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat en gingen dan naar de disco. Gedachten over de ander oplichten of bedriegen leken onbekend, maar toch deden we aan zwartrijden en brachten de Sannyassins elkaar fikse kosten in rekening.

Wat is de realiteit en wat is wijsheid? Alles is één en het enige dat werkelijk is, is de Liefde preken als die meesters. Toch is dit niet wat we dagelijks ervaren. Wat we ervaren zou dus allemaal projectie zijn en dat zou dan leiden tot angst, woede en agressie. Als we merken dat anderen zich gelukzalig gedragen, raken we of geïrriteerd en nemen de benen of we willen ons ook gelukzalig voelen en sluiten ons aan bij het collectief.

In feite heeft de gelukzaligheid van de volgelingen weinig met de meester te maken. We maken ons gewoon wijs dat hij of zij ontstellend veel van ons houdt en als maar genoeg mensen hetzelfde denken zal deze collectieve psychose onze angsten voor een groot deel wegnemen, waardoor een gelukzalig gevoel overblijft.
Helaas, zodra men afscheid neemt van de menigte, maakt de gelukzaligheid al gauw plaats voor depressie en verschijnen opnieuw angsten, hebzucht, woede en agressie.

Dat Jezus in Siberië leeft, is een mooie illusie. Mocht je in de buurt komen, ga dan even langs en geniet ervan. Terug in de wereld zal alles weer op zijn alledaagse pootjes terecht komen.