De lat ligt te hoog

We moeten altijd alles goed doen. Het plafond leggen we steeds hoger en we kunnen niet meer stoppen. We worden gek, gaan slecht slapen, eten steeds ongezonder, de sociale contacten gaan naar de haaien, krijgen een burn-out, komen er weer bovenop, halen adem en we beginnen weer opnieuw. We leggen de lat simpelweg te hoog.

Ik kan het niet, denk ik vaak wanneer ik aan iets moet beginnen. Puur omdat ik de lat te hoog leg. Ik wil het perfect doen (misschien wel een tikkeltje perfectionistisch). Het beste van het beste laten zien. En als ik weet dat het niet gaat lukken, stop ik er mee, of nee wacht, dan begin ik er niet eens aan. Ik vind het een slechte eigenschap van mezelf. Veel mensen denken zo. De verwachtingen liggen hoog en fouten maken kan écht niet. Op werk, school of tijdens het sporten. Overal worden we geconfronteerd met deze struggle…

‘Maak een mini-documentaire en doe daarnaast elke week nog een andere filmopdracht. Oh, en deze filmpjes ook even editen. Volgende week heb je een toets van afgelopen drie hoofdstukken. Dit verslag moet voor morgen af he!’

Ik word gek. Als ik dit hoor op school (beetje overdreven misschien), durf ik niet eens te beginnen met deze opdrachten. Opnieuw leg ik de lat voor mezelf te hoog, omdat ik al deze opdrachten goed wil doen. Misschien moet ik maar gewoon gaan beginnen, en kijken waar het schip strandt.

Je herkent dat moment vast wel. Je bent in de sportschool en er lopen alleen maar ‘kasten’ rond. Ik voel de druk al komen. Het kan natuurlijk echt niet dat ik een ‘bicep curl’ doe met een gewicht van zeven kilo. De lat ligt, opnieuw, weer heel hoog, dus ook ik pak maar een gewicht van tien kilo…

Zo kan ik nog pagina’s vol schrijven over situaties, waar de lat te hoog wordt gelegd. Op je werk, als je alle taken op je neemt. Thuis, als je een meestergerecht wilt koken of je altijd willen laten zien in je vriendengroep.

Ff kappen met de lat TE hoog leggen jongens.