De praatcoupé

Het is vroeg in de ochtend. Erg druk is het nog niet op het station, ook niet in de trein. Tijdens de reis lees ik een boek waar ik volledig in op ga. Op de terugweg zijn bijna alle zitplekken bezet. Koptelefoon op, muziek noise cancelling aan, en voor ik het weet ben ik weer in Utrecht.

Een andere dag; vandaag heb ik gewerkt. In de trein naar huis neem ik de tijd berichtjes te beantwoorden, mails te lezen en wat op Facebook te kijken. Voor ik het weet ben ik alweer thuis.

Weer een andere dag kom ik terug van school. Ik neem plaats in de stiltecoupé, zo kan ik mij concentreren op het project waar ik nog gauw wat dingen voor wil doen.

De overeenkomst in al deze momenten? Kijkend op mijn telefoon, mijn koptelefoon op, de stiltecoupé… Ik sluit me af, ik reis alleen. Als ik om me heen kijk, zie ik het grootste deel van de mensen zo reizen. Veel mensen zijn druk met hun telefoon, of hebben net als ik een koptelefoon op of oortjes in: onbereikbaar.

Sommige dagen gaan zo. Andere dagen kijk ik om me heen op het station, naar de mensen. Jonge mensen, oude mensen, rennende mensen, kletsende mensen, mensen in nette werkkleding, verkleedde mensen… Wie zie je eigenlijk niet? Ik vraag me af waar jullie naar onderweg zijn, wat jullie gaan doen. Ik wil het best vragen, aan dat groepje verkleedde studenten, aan de vrouw met haar hondje, en ook aan jou, maar ik doe het niet.

Durf ik het niet? Ik weet het niet. Mijn gevoel is dat de ander misschien niet op een gesprek zit te wachten, in vragen van mij, in een mening van mij. Maar als het mij leuk lijkt om in gesprek te komen met wat van die interessante mensen op het station, dan lijkt dat anderen toch ook vast leuk? Op z’n minst toch een paar. En zo kwam ik dus op die praatcoupé. De stiltecoupé kennen we allemaal, maar waarom geen tegenhanger? Een stukje in de trein waar je gaat zitten als je het leuk vindt om een praatje aan de knopen; als je geïnteresseerd bent in het leven van je medemens, om te leren van elkaar. Om de mensen te ontmoeten met wie je samen reist. In plaats van met zovelen onderweg te zijn en tóch alleen.