‘Enne?’

Sinds een jaar of 2 bevind ik mij regelmatig in het altijd schitterende Limburg, in Sittard om precies te zijn. Wegens de zeer leuke, Limburgse verkering. Het bevalt mij daar zeer goed, moet ik zeggen. De mensen zijn leuk en vooral het Bourgondische leven, (lees: ze houden daar wel van een drankje of twee, drie) maakt het voor mij aangenaam verpozen.
In eerste instantie werd ik enigszins afgeschrikt door het dialect. Mijn dialect gaat niet verder dan plat Rotterdams. Het ‘Plat kallen’, want zo heet dat, daar verstond ik geen Rotterdamse klote van. Tot een vriendelijke vriend mij influisterde dat het niet zoveel voorstelt en het eigenlijk gewoon Rudi Carrell Duits is. Deze inside information zorgde ervoor dat ik het ineens prima kon verstaan. Het spreken daarentegen, zal mij nooit gaan lukken. Dat is een aangeboren en met de paplepel ingegoten kunst.
Er is echter 1 woord, dat ik inmiddels wel gebruik en misschien wel het beste woord ooit is: ‘Enne?’
‘Enne?’, gebruik je als je iemand tegenkomt en betekent zoveel als: ‘Hey, wat leuk om je weer eens te zien, tijd geleden, hoe gaat het nu met jou?’ En dat allemaal in 1 woord. Het antwoord van de persoon is kwestie is dan: ‘Ook enne?’ Dat betekent zoveel als: ‘Wat fijn om jou weer eens te zien, is zeker lang geleden, met jou ook alles goed?’ In het begin vond ik dit nogal bot! Je komt een oude, uit het oog verloren vriend tegen en dit is alles dat je te zeggen hebt? Totdat ik erachter kwam dat je al je gevoel in dat ene woordje moet stoppen. Hoe enthousiaster uitgesproken, des te groter de liefde voor de persoon in kwestie. Dus is het vooral heel makkelijk, als je niet zo enthousiast wordt van die persoon die je met ‘enne’ begroet. Heb je niet zoveel zin in een echt gesprek, spreek je het ‘enne’ niet te gretig uit en reageert die ander net zo min gretig met ‘ook enne?’ Kun je rustig zonder kleerscheuren doorlopen. Dit bespaart je een hoop van die ongemakkelijke conversaties.
Daarom pleit ik, bij deze, voor het adopteren van het woord ‘enne’, boven de rivieren. Lijkt me heerlijk, scheelt een hoop onnodig gelul en zorgt ervoor dat je snel verder kunt gaan met de dingen die er echt toe doen, namelijk Bourgondisch leven. Is hier een commissie voor? Moet ik hier toestemming voor vragen bij Prins Carnaval of bij de Pastoor? En zouden wij het oppikken? Hoe dan ook, ik ben blij dat ik inmiddels de cursus begroeting in het Limburgs heb gehaald en wat de rest van Nederland ermee doet?…….Ook enne?