Commerciële Ziekenhuiszorg

Als een donderslag bij heldere hemel is ‘de commerciële ziekenhuiszorg’ Nederland binnen gestuiterd, juist met het bericht van het faillissement van 2 ziekenhuizen. De vraag bij deze mokerslag is of Nederland al rijp is voor een complete commerciële ziekenhuiszorg.

Met respect, ik vraag het me echt af of we al zo ver zijn, rijp voor deze vorm van zorg. In mijn optiek is een zorgondernemer in feite niets anders dan een andere ondernemer die zijn zaak drijvende moet houden, winst moet maken, delen afstoten die verliesgevend zijn en op de markt rondkijken wat winst op zou leveren. In feite niets mis mee.
Echter bij een zorgondernemer gaat het wel om de zorg, de zorg om mensen en m.i. kan in dit geval de ondernemer niet gaan shoppen op de markt. Het mag toch niet zo zijn dat bv. oogheelkunde afgestoten gaat worden of een slaapcentrum omdat er te weinig patiënten voor zijn en dus verliesgevend zou zijn en het kan ook niet zo dat in de vijver van geboortes of oncologiepatiënten meerdere aannemers zitten te hengelen omdat daar de pegels te verdienen zijn.

En daar begint het dus wel een beetje op te lijken. Laat het duidelijk zijn, ik heb niets tegen deze bewuste ondernemer – sterker ik heb ooit eens getracht hem warm te laten lopen voor het plan van een andere ondernemer, Paul Sturkenboom, het plan voor een Islamitisch Ziekenhuis. Beide plannen zijn dus niet van de grond gekomen en dat heet dus ondernemen.

Waar ik wat meer moeite heb, is het feit dat een ondernemer soms wat ‘touwtjes’ heeft naar andere organisaties om de markt te sturen. Bijvoorbeeld een zorgondernemer die ook aandeelhouder is in een toeleveringsbedrijf van zijn onderneming om de kosten te drukken. Of een ondernemer is grootaandeelhouder van een onderneming die zijn eigen failliete bedrijf over wil nemen, een onderneming in oprichting. Met andere woorden absoluut nog geen ervaring in deze constructie en misschien wel helemaal niet in de ziekenhuiszorg.
Laatst sprak ik een vertegenwoordiger van een medisch bedrijf die materialen had neergezet in 1 van de failliete ziekenhuizen. Gebeurt vaak voor operaties, implantaten, operatie tuig e.d. Alles wat niet de patiënt in gaat, gaat weer terug, samen met de materialen. Vaak zijn dit een kist of 5 a 7, dure move, elke keer. Maar zijn bedrijf heeft gelukkig alles eruit kunnen halen voordat de curator alles op slot gooide. Zo niet, dan waren de operaties met dit materiaal toch weer wat duurder geworden. Welkom in de wereld van de zorgcommercie.