Verwondering onderweg

Het reizen met de trein is een prachtig fenomeen, zeker in Nederland. Laatst had ik voldoende tijd voor mijn overstap naar de volgende trein op Rotterdam centraal.

Ik besloot het anders te doen dan normaal, normaal volg ik de kudde of beter gezegd: maak ik deel uit van de kudde die zich begeeft naar de roltrappen.
Door de roltrap wordt ik netjes beneden afgezet, keurig op tijd en zonder vertraging! Ik wandel tussen de menigte en winkeltjes door naar mijn volgende perron om daar weer aan te sluiten op de roltrap die mij eveneens keurig naar boven brengt en zonder kleur scheuren afzet op het perron.

Maar zoals gezegd, vandaag deed ik het anders. In plaats van naar beneden te gaan besloot ik de trap te nemen en me te verplaatsen over de sporen heen. Boven aangekomen draaide ik mij om en keek aandachtig naar een prachtig schouwspel van het station. Op het perron begonnen de mensen zich te bewegen, sommige liepen met de trein mee, een enkeling tegen te stroom in. Maar allemaal liepen ze naar een deur en zodra de trein stil stond maakt men een soort ere haag voor de mensen die de trein rit er al op hebben zitten, aangekomen op bestemming.

Degene die uit de trein komen gaan hier ieder op hun eigen manier mee om. De één begint te rennen vanuit een soort schrik reactie of om er maar zo snel mogelijk vanaf te zijn. Een ander doet het op z’n gemak en neemt de tijd om rustig z’n koffers uit de trein te pakken en zich een weg te banen door diezelfde ere haag. Wanneer de laatste, op bestemming aangekomen, reiziger is uitgestapt. Is het gedaan met de ere haag en stapt men in, met de hoop zo’n zelfde ere haag tegen te komen op hun plaats van bestemming. Mijn trein arriveert op het perron. Ik zelf vorm samen met een aantal anderen zo’n zelfde ere haag en vond het tof op de mensen uit de trein op die manier te verwelkomen op het station. Vind maar is zo’n ere haag op één van onze snelwegen!