Ode aan mijn ex

“Ik word niet makkelijk verliefd” dat was het eerste wat ik op onze eerste date had gezegd en wat hem de moed in zijn schoenen liet zakken. Althans, dat vertelde hij me later nadat we een paar maanden verkering hadden. En jeetje, wat had ik ongelijk met die zin. Nog nooit ben ik zo in love geweest. En geloof me, dat is nog een understatement. Deze jongen was een soort drugs voor me. Hij was niet alleen super knap, maar ook lief, stoer, gevoelig, grappig en zelfverzekerd. Hij had simpel weg alles wat ik in een jongen zocht. Bij hem viel alles op zijn plek. Ken je dat? Iemand waar je gewoon je gekke zelf kan zijn. Hij liet me me veilig voelen en alsof ik het enige meisje op de wereld was. (Zelfs mijn rare voeten kon hij waarderen). Hallo. Ik dacht echt mijn soulmate gevonden te hebben. Dacht ik.

Na bijna drie jaar viel mijn wereld (misschien een beetje overdreven) namelijk uit elkaar toen deze zelfde jongen zei “ik kan het niet meer”. Met tranen in zijn ogen stond ie voor me. Drie jaar lang hadden we lief en leed gedeeld, nooit heeft ie me gezegd dat zijn gevoel anders was geworden. Tot op deze dag. In een keer was het over. Zonder dat ik er zelf enige inbreng in had. Mijn hart heeft nog nooit zo’n pijn gedaan en ik heb nog nooit zoveel gejankt. Ik moest gaan afkicken van de persoon van wie ik het meeste hield. En nog steeds een jaar later zit ik in dit proces.

Het was makkelijker geweest als ik hem had gehaat, maar ik houd nog steeds ontzettend veel van hem. Hij heeft mijn leven voor een periode verrijkt. Ik heb dingen van hem geleerd, ook over mezelf. Dankzij hem. Ik heb dingen gedaan die ik anders niet snel zou doen. Dankzij hem. Dingen gezien. Dankzij hem. Me intens gelukkig gevoeld, Dankzij hem. En hoe pijn hij me ook heeft gedaan, hij zal altijd in mijn hart blijven. Is dat raar? Soms kom je gewoon zo iemand tegen in je leven denk ik. Hoe ‘n ongelofelijke eikel hij ook kan zijn, hij zal altijd mijn eerste grote liefde blijven. En stiekem hoop ik dat ik dat ook ergens voor hem kan blijven. Mijn geloof in liefde is toch niet kapot gegaan. Want ondanks deze breuk, heeft hij me er in doen geloven dat ‘t bestaat. Geen haat gevoelens, geen ruzie, wel pijn, maar altijd liefde. Eerlijk, soms makkelijker gezegd dan gedaan. Maar zo fijn. Ex bedankt!