Mensen die rennen op stations

Je manoeuvreert je dwars door de massa heen alsof je het middelpunt bent van alles. Alle aandacht is op jou gericht. Het liefst zie ik je alleen en niet helemaal op je gemak. Ik wil in één oogopslag zien dat je het verschrikkelijk vindt en zo snel mogelijk wilt wegkruipen in je treintje. De trein naar een plek die op dit moment zo belangrijk voor je is. Het boeit me niet. Ik wil je zien zwoegen. Soms denk ik na over hoe het zal zijn wanneer je de trein net mist. Dan was al die ongemakkelijkheid voor niks geweest. Reken maar dat ik erbij ben als dat gebeurt. Wanneer je me vervolgens aankijkt zal je gelijk zien dat ik er erg van genoten heb. Ondanks dat je zo je best hebt gedaan zullen mijn gedachten genadeloos zijn. Misschien blijf ik nog even in de buurt als je die vriendin van je opbelt waar je zo nodig heen moest. ‘Ik heb nog keihard gerend, echt waar!’’. Ja, trap maar tegen dat paaltje. Laat je woede maar zien.