Stil

Lisette van der Harst 3 mei 2018

STIL
Uiteraard ben ik op Nationale Dodenherdenking twee minuten stil.

Toen ik nog een klein meisje was vertelde mijn opa mij verhalen over de oorlog. Hij had er genoeg, want hij had naar zijn eigen zeggen twee wereldoorlogen en de Spaanse griep overleefd. Mijn oma, een statige Scheveningse vrouw, kreeg tranen in haar ogen als ze vertelde over haar drie oudste zonen die naar een werkkamp in Duitsland waren gestuurd. Gelukkig kwamen ze alledrie heelhuids terug. De buurvrouw kreeg echter slecht nieuws, haar enige zoon was omgekomen in de oorlog. Ze sprak in dialect de woorden: “Arendje, het is zo oneerlijk. Jij hebt 10 kinderen en jouw zonen zijn terug gekomen en ik heb er maar één en die is nu dood”.

De vader van mijn beste vriendinnetje op de middelbare school had in Nederlands Indië gediend. Dat hij geen goede herinneringen aan die tijd had, was ons als pubers al zonder woorden duidelijk. Op 4 mei werd de vlag volgens traditie halfstok gehesen en voor zonsondergang gestreken, om op 5 mei weer voluit te mogen wapperen. We haalden het echt niet in ons hoofd om op deze dagen geen respect te tonen.

Ook mijn vader vertelde tot zijn overlijden verhalen over de oorlog. Vooral de verhalen over de oorlogswinter maakte diepe indruk. Terwijl het grote gezin boterhammen met tevredenheid (dus zonder beleg) at, gaven ze de postbode die van de honger over straat zwalkte ook wat van hun karige maaltijd. Als ik nu iets aan een goed doel geef, doe ik dat in mijn overvloed. Ik hoef er letterlijk geen boterham minder om te eten, laat staan mijn kinderen.

Op 4 mei herdenken wij in stilte de militairen en burgers die gevallen zijn in de oorlog. Of het nu de slachtoffers zijn van dit of een ander land. En op 5 mei vieren we juist de vrijheid. Dat daar mensen voor gevochten hebben kan niemand ontkennen. Je zou het eigenlijk niet in je hoofd moeten halen om daar met geluid tegen te demonstreren.

Zolang er in deze wereld oorlog en geweld is herdenk ik de slachtoffers van onze voorouders en vier ik de vrijheid voor ons nageslacht. Daar word ik vanzelf stil van…