Our Twelve euro’s go to…

Daar zit je dan. Je blik op oneindig, starend naar het lege bakje wat een aantal uur geleden nog gevuld was met goudgele naturel chips. Wat tot voorkort nog een onuitputtelijke bron van krokante aardappel en zout was, is nu slechts nog een leeg bakje met wat kruimels. Om niet te verdrinken in mijn gedachten verplaats ik mijn focus naar een stukje brie. Twee uur geleden hoorde je de Franse chansons nog uit het stukje kaas klinken als je je oor tegen de korst hield. Nu zie je slechts nog de hoop in zijn witte kaasoogjes dat het stukje nog een aantal dagen in je koelkast mag verblijven. Ik vrees overigens dat deze ijdel is.

Wat zit ik hier nou eigenlijk te doen? Het interesseert me allemaal bitter weinig, maar toch trap ik er weer zin. Het begint altijd met goede zin. Ik ben fris, heb goede hoop en ben van plan de hele rit zonder moeite uit te zitten, maar nee. Het mag wederom niet zo zijn. Oké, hij deed het leuk, maar waar zit ik nou naar te kijken joh? Een of ander raar circus waar eigenlijk niemand vijf uur lang de puf voor heeft. Het is bijna Jiskefet die hele show, misschien kijk ik er daarom wel naar. Het moet haast wel zo zijn dat iedere dvd waar Eurovision op staat alleen te verkrijgen is bij AliExpress. Veel voor weinig. Our twelve euro’s go to… China