Koos vriendloos

Emiel Notenboom 12 mrt 2018

Daar zit je dan. Bang om je heen te kijken. Wat gaat er gebeuren? Er is helemaal niemand. Ik begin het benauwd te krijgen. Begin zelfs een beetje paniekerig om mij heen te kijken. Waarom stapt er niemand in de tram? Waarom zit ik alleen in de tram?

Ik reis elke dag met de tram waarbij ik van begin tot bijna de eindhalte in de tram zit. Alleen deze keer was anders dan de andere keren. De tram kwam aan bij centraal station en letterlijk iedereen in de tram stapte uit. Vervolgens stapte er niemand in op Den Haag centraal.

Dat heb je wel eens bij een halte. De volgende halte stapt er vast weer iemand in. Tevergeefs, niemand stond bij het perron. De volgende halte stapte ook niemand in. En zo ging het zeker 12 haltes lang. Per halte raakte ik steeds iets meer gestrest.

Shit, heb ik mijn oortjes te hard gezet en de trammachinist niet horen omroepen? Waarom is er niemand ingestapt? Staat er op de tram buiten dienst? Heeft de machinist mij niet zien zitten? Aangekomen bij de tramhalte waar ik er uit moet, loop ik voorzichtig naar voren. Ik moet wat tegen de machinist zeggen anders weet hij niet dat ik erin zit.

B..b…bedankt voor de privérit begin ik stotterend. De machinist begint te lachen en vertelt dat dit soms wel eens gebeurd. Dat komt dan omdat de tram voor mij vertraging heeft en het is natuurlijk vakantie. De machinist zegt nog terwijl ik opgelucht uit stap, ik zag je wel een beetje angstig om je heen kijken.

Ik had verwacht dat ik een privérit in de tram meer zou waarderen… Doe mij maar een overvolle tram waarbij je veelste dicht op elkaar staat. Dan weet ik tenminste zeker dat de tram stopt!