De box van Freek de Jonge

Baanbrekend, een andere stroming en ook gewoon leuk.

De jaren 70: toen Freek de Jonge nog jong was, schudde hij met Bram Vermeulen wild aan de boom van het establishment waarvan hij nu zelf deel uitmaakt. Iedereen moest eraan geloven. Het was wel even wennen toen hij zei: ‘… en daar lag iemand, die had gewoon kanker.’ Met een enkel zinnetje haal ik het uit de context, waardoor het choquerend overkomt. Was het dan niet zo bedoeld? Zo kwam het bij menigeen wel over, omdat er in die tijd nog over ‘k’ werd gesproken.

Freek heeft een box samengesteld van het oeuvre van Neerlands Hoop met cd’s en ander materiaal.

Ik ben benieuwd of ik nog net zo kan lachen als destijds. Of is veel achterhaald?

1978 is in ieder geval langgeleden. Bram en Freek voerden toen actie tegen het WK voetbal in Argentinië vanwege het foute regime destijds. Vraag maar aan Máxima.

Het is niet gelukt, het Nederlands Elftal ging toch. Jammer, want anders had ik niet tot in lengte van dagen hoeven zien dat Rob Rensenbrink de bal vlak voor tijd tegen de paal schoot, waardoor ‘we’ weer een finale verloren na het debacle tegen Duitsland vier jaar daarvoor. Ook ooit een fout regime, heb ik begrepen.

De invloed van satire en cabaret op de maatschappij is volgens de altijd zeer bescheiden mening van Van Kooten en De Bie gering. Ook Erik van Muiswinkel is het niet gelukt sporters ervan te weerhouden naar de Olympische Spelen in China te gaan vanwege de mensenrechtensituatie.

Bij Matthijs van Nieuwkerk – hoe kan het ook anders – komt Freek zijn box aanprijzen. Matthijs, vaak hakkelend, probeert het gesprek de kant van Freeks breuk met Bram op te duwen, waarbij hij niet onder stoelen of banken steekt dat hij als jochie een grote fan van Freek was. Maar Freek duwt weer tegen zijn box en zegt dat het er allemaal in staat. En dat hij het door deze box allemaal heeft goedgemaakt met Bram. Wat dan? Freek draait eromheen en legt direct of indirect toch de schuld bij Bram. En Matthijs? Angstig verzuimt hij het vuur na aan de schenen van Freek te leggen, zoals hij dat wel deed bij die andere cabaretier: Dolf Jansen.

Freek zingt nog een liedje, maar is zijn tekst kwijt. Ach, iedereen raakt op zijn retour, zelfs Sven Kramer.

Met terugwerkende lach kan ik nog om Freek lachen.