Richtingsgevoel

Links is waar je duim rechts zit. Tsja, makkelijker gezegd dan duidelijk gemaakt. Dat ligt er al aan hoe je je hand houdt. Als je je hand omhoog houdt en je duim strekt maakt je linkerhand de hoofdletter L. Nog zo’n ezelsbruggetje maar dat moet toch niet nodig zijn. Kom op, hoe moeilijk kan het zijn?

Wij mannen zeggen wel eens dat vrouwen het verschil niet weten tussen links en rechts maar waarschijnlijk zien vrouwen dit als een spelletje om de mannen om de tuin te leiden. Om ons te laten geloven dat we slimmer zijn, beter zijn in navigeren. Voor de komst van het navigatiesysteem leek het ons bijna ondoenlijk om een vrouw de kaart te laten lezen. Maar ze doen het dus ook om ons een goed gevoel te bezorgen. Tegen beter weten in geloven we in dit sprookje en spelen het zelfs onbewust mee. Bijna, ja bijna geloofde ik dit ook. En dat is ook niet verwonderlijk omdat het zo vaak aan de orde is. De finesse waarmee vrouwen de mannen voor de gek houden. Vrouwen van alle leeftijden kunnen dat. Zo snel pikken ze dit van elkaar op; geven de handigheden vakkundig aan elkaar door alsof het hun tweede natuur is. Alleen kleine meisjes kennen de kneepjes nog niet. Die zijn nog niet voldoende “opgeleid”. Daar kan het tegendeel nog bewezen worden. En zo gebeurde dat onlangs ook.

Tot mijn opluchting zag ik dat het toch niet de geraffineerdheid van vrouwen is maar dat het richtingsgevoel toch door het geslacht bepaald moet zijn. Glimlachend keek ik naar het schouwspel dat zich voor mijn ogen afspeelde. Tot mijn genoegdoening zag ik dat het mijn jongste dochter niet lukte om haar linkerzooltje in haar rechterschoen te stoppen.