Kan ik een column schrijven?

Iedereen heeft weleens van die momenten: dat je een column leest. Jou overkomt het nu ook weer. Het is dan altijd de nieuwsgierigheid die mensen prikkel: “Wat moet deze klapper zeggen?”. Als columnist is het natuurlijk de kunst om je lezer te grijpen, niet te hard, maar ook niet te zacht. Een column moet gevat zijn.
Zodra het over privé-zaken gaat heb je je lezer altijd. Vaak zijn dat de ludieke momenten uit het leven van ook alle dag; herkenbaar dus. Het schrijven over hoe je kinderen het weer erg bont maakten met de pot pindakaas, of hoe treurig het wel niet gesteld is in Nederland, waar iedereen geboeid wordt door zijn smartphone. Vooral dat laatste is een geliefd onderwerp, met name voor de moraalridders: mensen moeten weer lachen in de trein en praten in de bus. Dat laatste lijkt overigens altijd tegen dove mansoren gezegd, de mensen die het lezen zitten immers al met de Metro in de hand.
In een column kan je jezelf ook opwinden over de politieke situatie, hoe treurig het wel niet gesteld is in de wereld. Wat een schandelijke dingen er wel niet gebeuren. Een columnist voelt zich dan even een grote jongen. En niet geheel onterecht natuurlijk. Mensen lezen columns. Altijd. Het zet ze toch weleens aan het denken, en denken doen we niet zoveel meer vandaag de dag. We zijn immers altijd gebonden aan die smartphone en hebben nooit geen tijd. We drijven mee met de stroom van alledag, net zoals ik nu weer over die ellendige smartphones begin. En zin? Dat heeft het toch niet.
Maar een column lees je eigenlijk niet voor de inhoud, natuurlijk niet. Net zoals je geen jas koopt voor de inhoud, de inhoud ben jezelf. Het uiterlijk van de jas is van belang, maar hij vormt je wel. Het uiterlijk van de column spreekt de mensen aan: is het vlotjes geschreven, geen hoog verheven taalgebruik, goeie woordgrappen. Als dat meezit, dan kan hetgeen de columnist schrijft de mens ook vormen. Of dat waar is zal iedereen een zorg zijn: “Het is toch maar een column?”. Maar iedereen gelooft het wel.
Het is eigenlijk net appeltaart maken, zo’n column. Als je maar weet wat erin moet en hoe die er aan de buitenkant lekker uitziet. Ik denk dat ik het maar eens ga proberen.