Prestatiedruk in een zesjescultuur

Ik voelde dat ik gefrustreerd raakte tijdens het lezen van het artikel: ”Bijna de helft van de Nederlandse studenten is tevreden met een zes of hoger voor hun tentamen. Hoewel het Nederlandse schoolsysteem als één van de beste wordt beschouwd, stelt het de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) dat nergens ter wereld de scholieren zo ongedisciplineerd en ongemotiveerd zijn als in Nederland.’’ Blijkbaar zijn wij Nederlandse studenten ongekend ongedisciplineerd en ongemotiveerd. Twee maanden geleden las ik nog een artikel over een record aantal studenten met een burn-out, te wijten aan een hoge prestatiedruk. Hebben we het hier over dezelfde studenten?

Uit onderzoek van NIBUD blijkt 76% van de HBO studenten een baantje te hebben naast hun studie. Gemiddeld werken ze achttien uur per week. Desondanks leent de gemiddelde student sinds de afschaffing van de basisbeurs €632 per maand. De snelle rekenaars onder ons weten dat dat binnen vier jaar een schuld is van ruim €30.000. Kijk maar uit dat je geen jaartje langer studeert, of een verkeerde studiekeuze maakt. ‘’Ach joh, die schuld stelt niks meer voor als je gaat werken. Toch?’’ De arbeidsmarkt staat helaas niet te springen om jonge afgestudeerden met geen tot weinig beroepservaring.

Naast een studielast van veertig uur per week en achttien uurtjes werk mag het sociale aspect niet ontbreken in het leven van een student. Netwerken is tenslotte cruciaal, maar af en toe is een ontspannend drankje met vrienden ook niet weg. Nog wat sporten en niet te vergeten slapen; minimaal zeven uur slaap per nacht is een must om de dag erna weer fris en fruitig in de schoolbanken te zitten. Tevreden met een zesje? Dat is dus ook niet meer acceptabel. Je moet namelijk béter presteren. Haal het beste uit jezelf. Excelleren.

Persoonlijk voel ik me helemaal thuis in de zesjescultuur. Het is geweldig als ik een keer een acht haal, maar ik loop niet te treuren om een zes. Desondanks zal niemand die mij kent mij ongemotiveerd noemen. Ik heb respect voor studenten die zich voor de volle 100 procent gooien op een studie en deze vervolgens cum laude afronden. Ik heb óók respect voor studenten die achttien uur per week werken, een sociaal leven hebben, sporten en daarnaast hun studie halen. Al is dat met enkel zesjes.