Een soort vaderlandsliefde

Wij, met onze afsluitdijk en het beste belastingstelsel ter wereld, wij zijn de moeite waard. Dat was zo’n beetje de boodschap van het introductie filmpje van Zondag met Lubach, speciaal voor de nieuwe Amerikaanse president. Ik denk dat iedereen die een beetje up-to-date is met het nieuws, of maar even door Facebook heeft gescrold wel weet waar ik het over heb. Maar niet alleen wij Nederlanders mogen meegenieten van dit meesterwerk, het filmpje gaat de hele wereld over.

Ik kwam hierachter terwijl ik een beetje verveeld op het internet aan het struinen was naar iets interessants. Het was het onderwerp van de dag! Ik ging er gelijk voor zitten. Want, wat zeggen buitenlandse nieuws outlets hierover? Vinden ze het leuk? Zijn wij nu dat kleine landje met die leuke humor? Dat waren een beetje de vragen die door mijn hoofd heen suisde in die paar seconde. Na meerdere sites te hebben doorgespit, was ik tevreden. Het werd goed ontvangen, en dat zorgde bij mij toch voor een soort trots. Een beetje vaderlandsliefde misschien wel. Ik weet dat ik niet de enige ben, iedereen deelt het en mensen klikken massaal op de vind-ik-leuk knop.

Nu vraag ik me wel af waarom zo’n gevoel van trots eigenlijk komt opborrelen bij dit soort dingen. Nou ja, het is wel ‘één van ons’ die de headlines haalt. Dat ‘wij kunnen ook echt wel wat’ gevoel daargelaten. Ik had het zelfs laatst toen iemand uit mijn dorp een heldendaad had verricht, oh wat was ik trots. Eigenlijk slaat dat nergens op. Dat ik in hetzelfde dorp woon betekent niet dat ik opeens ook een held ben. Ik ben niet degene die iemand heeft gered, en ik ben al helemaal niet degene die een filmpje heeft gemaakt die ronduit geniaal is.

Maar dat brengt me tot mijn punt. Wij mensen zijn maar al te graag opzoek naar iets wat ons verbindt. Dat ‘wij-gevoel’, daar doen we het voor. Er gebeuren zoveel dingen die ons juist afstand laat nemen van elkaar, dat het ook niet gek is dat we uitvoerig opzoek zijn naar wat samenhorigheid. En of dat nou wordt veroorzaakt door die held uit je buurt of door een tv-programma die een filmpje maakt die viral gaat, dat maakt niet uit. Geniet lekker van dat gevoel. Koester het en wacht vooral niet op een gebeurtenis die iedereen weer tegen elkaar afzet. Dat kennen we nu wel.