Knagend geweten.

Ronald van der Drift 15 nov 2016

Het besluit over zijn komst was volkomen aan mij voorbijgegaan. De blijdschap van onze kinderen maakte het onmogelijk goed van me af te bijten. Omdat ik geen alternatief uit de hoed kon toveren besloot ik schoorvoetend een lat- relatie aan te gaan. De eerste paar dagen leek er nog geen vuiltje aan de lucht, maar daarna sloegen de stoppen door. Onze brutale gast had een groot aantal snoeren en plinten volledig doorgeknaagd. Zijn riante onderkomen werd direct verplaatst naar het terras. Mijnheer had echter de smaak dusdanig te pakken dat hij niet meer te houden was. Hij kreeg nog meer schijt aan ons en leefde zijn obsessieve neiging genadeloos af op de onlangs geverfde deklatjes van de buitenkozijnen. De raad voor konijnenbescherming heeft hem uit huis moeten plaatsen. Mannen in witte pakken beoordeelden daarna de toegebrachte schade.

Veel mensen leven met een knagend besef dat ze niet volledig uit de verf komen. Ze leven ingehouden en tolereren een situatie die hen diepgaand bekneld. In plaats van de oren te spitsen duiken ze stilletjes weg of halen hun neus er voor op. Omdat de wortel van de benauwenis niet wordt blootgelegd nemen de klachten toe totdat het huis onmiskenbaar te klein is. Wanneer iemand hierdoor uit zijn stekker gaat of het gezin verlaat is de ravage in het begin niet te overzien. De kracht van de op hol geslagen emoties vernietigen de keurige deklagen van de ziekmakende aanpassing. De aard van het lijden kan daardoor uiteindelijk niet meer worden ontkend. Het feit dat een konijn in een kippenhok altijd een konijn zal blijven wordt opnieuw manifest.

Dankzij de aard van het konijn ontdekten de schilders dat het buitenkozijn onder de deklatjes bijna volledig beurs was. Mijn dankbaarheid naar het knaagdiertje werd door iedereen bij de beesten af bekritiseerd, maar dat kon mij toch niet verrotten.