Deze column gaat niet over de Zwarte Pietdiscussie

Spuugzat ben ik het.
Ik heb het natuurlijk over die oeverloze zwarte Pietendiscussie. De zomer is nauwelijks voorbij of ik hoor de stoomboot, bepakt met dwaze argumenten i.p.v. kleurrijke pakketjes, al in de verte aankomen. Het punt is zelfs bereikt dat ik tegen het – ooit oh zo leuk – kinderfeest op zie.

Ik ga het er dan logischerwijs ook niet over hebben in deze column. Zonde van de tijd.
Er is al zóveel over gesproken. Er is al zóveel met modder gegooid. Door beide kampen. Met de schrijnende conclusie dat die hele discussie over zogenaamde discriminatie júíst aanzet tot discriminatie.

Nee, ik ben er helemaal klaar mee. Je zult mij er dan ook nooit meer over horen.
En dat terwijl de oplossing voor het oprapen ligt.
Laat de goedheiligman óók klusjes uitvoeren. Net als Piet (ik noem geen kleur). Laat hem ook handjes pepernoten richting overactieve kinderen gooien. Geef hem een cursus abseilen, zodat ook hij in de schoorsteen kan kruipen. En meer van zulks. Laat de Pieten op hun beurt ook eens op die schimmelige Amerigo rijden. Laat ze pronken met die sierlijke, gouden staf. Geef ze ook een baard. Zet ze op dezelfde tree van de hiërarchie ladder.
Of vier niet alleen de verjaardag van die goede, lieve Sint. Maar ook die van alle Pieten die tussen 12 november en 5 december het levenslicht zagen. Degene die jarig is, is de baas van de dag.
Of noem de man met die rode hoed op zijn harses voor mijn part Witte Sint.
Of vier Sinterklaas uitsluitend voor kleurenblinden.
Of…

Tja. Er is helemaal geen oplossing natuurlijk.
Dat weet ik ook wel. Want we moeten met elkaar leven. In één land. En dat is niet te doen.
Maar, zoals gezegd, ga ik deze column niet weiden aan die kinderachtige discussie.
Dat scheelt me weer een boel frustratie.

Fijn Sinterklaasfeest allemaal!