De media spelen met het nieuws

Laatst was er zo een nieuwsprogramma – ik ben de naam even kwijt, maar ik denk dat het Nieuwsuur was – waar een van de gasten Diederik Samson was. De heer Samsom probeerde uit te leggen hoe hij de linkse samenwerking zag na de verkiezingen en sprak zeer enthousiast over een linkse samenwerking na de verkiezingen. De journalist had via een straalverbinding Jesse Klaver uitgenodigd zodat beide linkse politici konden discussiëren over het voorstel van Samson.
Nu bleek het idee van Diederik Samson al eerder besproken te zijn met de voorganger van Jesse Klaver, maar de heer Klaver leek niet zo enthousiast als Samson.

De journalist bracht het nieuws als een fusie tussen de Partij van de Arbeid en GroenLinks, maar m.i. is dat nu niet echt wat Samson bedoelde. De PvdA-leider had aangegeven dat hij een vergaande samenwerking na de verkiezingen op links hard nodig zag. Echter een samenwerking tussen twee of meerdere politieke partijen kan ook gebeuren zonder een fusie, dat heet een lijstverbinding. De partijen blijven zelfstandige politieke partijen maar hebben afgesproken dat ze samen een programma uit zullen voeren en liefst ook met een en het zelfde beleid. Echter, het wil niet zeggen dat men niet een andere mening kan hebben.

Ik heb jarenlang geleden eens in een gemeenteraad gezeten in een kleine gemeente in het midden des lands voor D66 en er was afgesproken dat na de verkiezingen PvdA, (toenmalig) PPR en D66 een lijstverbinding aan zouden gaan. Drie partijen die hoopten op een flink aantal zetels. Dat was niet echt zo en we zaten met drie zetels in de raad.
Op een bepaald moment had ik een andere mening dan mijn twee andere collega’s en dat is een rel geworden in de gemeenteraad, maar ik ben bij mijn standpunt gebleven. Het werken na de rel verliep echter wat minder soepel.

In het verhaal van Samson hebben de media meteen de fusievariant opgepakt, terwijl de lijstverbinding zeker tot de mogelijkheden had gehoord.

Hetzelfde gebeurde enige dagen geleden toen de media wisten te melden dat Jacques Monasch, kandidaat lijsttrekker PvdA met een motie van wantrouwen richting het kabinet over het Oekraïne-referendum zou dreigen. Maar als je Monasch terug luistert, heeft hij gezegd dat hij van mening is dat het kabinet de uitslag van het referendum moet respecteren. Als het kabinet niet zou luisteren, zou hij helaas een motie van wantrouwen moeten steunen. Ook hier zit weer een verschil in interpretatie.