Lelijk van dichtbij

Vroeger barstte ons huis van de goede grappen en scherpe opmerkingen.
Een daarvan was: ‘wat ben jij lelijk van dichtbij!’
Van de week liep ik met mijn kerel door het bos. Hij om te ontspannen met zijn gezinnetje,
en ik om de herfst te vangen. Het liefst letterlijk. Ik wilde graag wat mooie kleuren vast proberen te houden, door de bladeren te gaan drogen.
Totaal onverwachts kwam dat oude compliment weer in mijn hoofd op.

Het leek zo idyllisch. De herfst.
De warme tinten riepen me, vanaf een grote afstand. Roestbruin, vurig rood, geel, bruin, oranje.
Kom en geniet van ons. Wij trekken je wel door de dip heen.
Totdat ik dus probeerde gehoor te geven aan deze oproep.
Ieder blad had een gebrek. Wormen, rupsen, vliegen, randjes aangevreten, gaten middenin.
Geloof het of niet, ik was er gewoon even kapot van.

Na jaren realiseer ik me dat de wereld, de ontwikkelde beschaafde beschaving, droombeelden voorspiegelt.
Het liefst materialistisch.
Binnen die wereld is het heel normaal dat de realiteit zwaar tegenvalt.
Dat het meeste een desillusie van dichtbij is.
Maar de natuur?! Die laat toch schoonheid in de reinste vorm zien. Valt me tegen, bomen.

Uiteindelijk ben ik, na lang zoeken, met een paar vergeelde bladeren, en wat half opgegeten eikenbladeren beduusd in de auto gestapt.
Eenmaal thuis, ben ik ze toch braaf in de bloemenpers gaan drogen.
En nu, na een aantal dagen, heb ik weer een les geleerd.
Waarom zouden de kleuren minder mooi lijken, omdat de vorm anders is dan verwacht?

Ook met andere kwesties. Omdat mijn leven anders verloopt dan vooraf gedacht, moet ik wel eens slikken.
Maar wat wist ik van leven, vooraf gedacht?
Het is niet gek dat het beeld anders is dan de realiteit. Vanaf een afstand is het beeld vervormt.
Aantrekkelijk illusies, om alles dragelijker te maken. De realiteit kan nog al eens hard zijn, dan is het makkelijk om perfectie op een voetstuk te zetten en daarnaar te streven. Ook al weet je ergens wel dat het onrealistisch is.

Maar met de jaren, kom ik er steeds meer achter, dat een blad met een onverwachtse vorm, misschien wel mooier is dan een perfect gevormde.
Ieder blad is sowieso anders, per boom, per leeftijd, per seizoen.
Dan maakt nog net iets anders niets uit.
Behalve dat je dan niet met elk blad mee kunt praten, maar ach. De meeste zijn toch lelijk van dichtbij.