Beste minister Schippers

Afgelopen week las ik in de krant dat u het taboe dat rust op mentale ziektes wilt doorbreken. Als “genezen patiënt” van een depressie en een eetstoornis juich ik dit doorbreken van deze taboes van harte toe.
Maar beste minister Schippers, hoe wilt u dit precies bereiken? Mag ik verwachten dat mensen in onder andere ziekenhuizen toch wel het een en ander afweten van mentale ziektes? Twee jaar geleden, na een hevige paniekaanval ben ik naar het ziekenhuis gesleept. Toen ik moest vertellen wat er allemaal aan de hand was, kwam ook de vraag voorbij of ik wel goed at. Een vriend van me kneep bemoedigend in mijn hand, en gebaarde dat ik moest vertellen dat ik aan anorexia leed. Hop, bijna weer een paniekaanval. Uiteindelijk, na een hoop tranen en krampachtig slikken kwam er met horten en stoten uit dat ik mezelf volledig uithongerde, en veel te veel sportte. De reactie van de verpleegster? Een flinke klap op mijn been, en de woorden; “Maar wijfie, jij bent toch helemaal niet dun genoeg voor anorexia! Blijf maar lekker zoals je bent, lekker rond en stevig!” Daar mocht ik het mee doen. Dat ik binnen een maand bijna vijf kilo was afgevallen, ach. Vijf minuten na dat gesprek stond ik weer buiten, met het idee dat ik dus nóg meer moest afvallen voor mensen mijn problemen serieus zouden nemen.
Nog geen drie maanden na dit verhaal werd de eerste ambulance gebeld voor mij. Een overdosis. Ik overleefde het, dat wel. Per direct in therapie. Alles om te zorgen dat ik zou blijven leven. En dat snap ik. Elk verlies van een mensenleven is onacceptabel. Na twee en een half jaar ben ik dan klaar met mijn behandeling. Maar ik ben een uitzondering, een geluksvogel. Heeft u enig idee hoe lang de wachttijden zijn voor een behandeling, beste minister Schippers? Minimaal 8 weken tot aan de intake. Dat zijn bijna twee maanden. Weet u ook waarom? Vanwege de bezuinigingen. De therapeuten werken met man en macht om te doen wat ze kunnen, maar het wordt ze bijna onmogelijk gemaakt. Ik hoor steeds vaker verhalen van mensen wiens therapie zomaar is beëindigd. Wegbezuinigd. Hoge risico groepen. Mensen die rondlopen met suïcidaliteit, mensen met ernstige eetstoornissen, mensen met een paniekstoornis. Mensen die met de handen in het haar zitten. Mensen die in levensgevaar zijn.
Maar beste minister Schippers, daar zal ik u verder niet mee lastig vallen. U doet al zoveel om dit taboe te doorbreken, laat ik dan geen nieuwe creëren. Voor u ook in behandeling moet.