Likers of likkers?

Sylvia Peters 15 sep 2016

Vlogger, blogger, veel mensen zijn blijkbaar op zoek naar hun ‘minute of fame’. Misschien iedereen wel, waarom zou ik anders columns schrijven? Mensen groeien nu eenmaal onder complimentjes, sterker nog…Het schijnt zelfs één van de belangrijke behoeften van de mens te zijn. Waardering krijgen, is een concrete manier om te weten te komen of je van betekenis bent. Dit kan zijn in je relatie, in je werkomgeving of gewoon in de maatschappij. Daarom houden we van de ‘likes’ die we krijgen op Facebook, de volgers die we hebben op YouTube en de stemmen die we krijgen op de columns. Je bent gezien en ze vonden het leuk.

Maar wat betekent het nou eigenlijk? Dat jouw vlog leuk gevonden wordt, wil nog niet zeggen dat je van toegevoegde waarde bent voor de maatschappij. Of dat je een prettig persoon bent om mee om te gaan. Net zoals de stemmen die je krijgt voor je column niet alles zeggen over de inhoud van je column. Het blijft altijd afhankelijk van een persoonlijke voorkeur en mening.

Dus het zou best kunnen dat jij een stompzinnig, opruiend, discriminerend, intimiderend, minachtend of nietszeggend vlog filmpje hebt gemaakt en toch heel veel volgers of likers hebt. Die waardering komt misschien wel van dezelfde types zoals jij. Jongelui waarvan de meeste moeders het plaatsvervangende schaamrood op de kaken krijgen. Zeker als ze ook nog zien dat jullie ‘weik’ schrijven in plaats van wijk. Of als jullie oproepen tot haat of geweld. Eigenlijk stellen die likes of volgers dus niets voor. De meeste komen waarschijnlijk van een stelletje onzekere (hiele)likkers die net zoals jij op zoek zijn naar wat erkenning.

Want dat willen jullie toch? Erkenning, waardering en sommige zelfs ook een buurthuis? Gedraag je dan normaal en val op met goede dingen. Gebruik je talent of je menselijkheid. Voer een normaal gesprek. Zinnen die alleen maar bestaan uit kanker, fuck en shit zorgen niet voor erkenning, maar hiermee trek je alleen maar simpele zielen aan. In de echte wereld, waarin jij jezelf moet redden, word je niet voor vol aangezien. Je bezorgd jezelf en je soortgenoten een slechte naam. En hierdoor soms ook een hele bevolkingsgroep. En je bent een belabberd voorbeeld voor de jeugd. Je denkt dat je een held bent, maar je bent eigenlijk zielig.