Bij de neus genomen

Sonja Grinwis 28 jun 2016

Het is lastig om een man serieus te nemen als deze Mickey Mouse bretels draagt. Dat de man in kwestie de arts is die mij moet gaan opereren maakt het er niet beter op.
Zojuist heeft hij bevestigd wat mijn huisarts ook al had geconstateerd, een poliep in het puntje van mijn neus.

Vaag hoor ik; plaatselijke verdoving, routine ingreep, dichtschroeien.
De arts legt uit wat hij gaat doen maar ik word enorm afgeleid door die bretels.
“Dus vrijdagochtend heb ik nog wel een gaatje, als dat u ook uitkomt tenminste?”
Ik ben in één keer weer bij de les.
“Kan ik daarna gewoon aan het werk of moet ik vrij nemen die dag?”
Het blijkt geen probleem te zijn en dus zetten we de afspraak vast.

De arts wacht me op in de operatiekamer en heeft dit keer voor Donald Duck bretels gekozen. De operatieassistente die binnenkomt stelt zich voor als Kathy. Ik dacht even dat ze Katrien zei, die stomme bretels ook.
De eerste verdovingsspuit wordt gezet en die doet serieus zeer. Er blijken er nog vijf te volgen. Ik weet dat mijn neus best aan de forse kant is maar 6 verdovingsspuiten in het puntje?
Inmiddels is het me duidelijk dat het niet mijn zenuwen zijn, de sfeer tussen het Disney duo is echt om te snijden. Als ‘Katrien’ niet snel genoeg met het juiste gereedschap op de proppen komt, valt ‘Donald’ behoorlijk tegen haar uit. Zij laat dat niet over haar kant gaan en voor ik het goed en wel besef ben ik getuige van een stevige ruzie.

Ik bemoei me nooit met andermans ruzie, maar als één van de twee ruziemakers met een scalpel in mijn neus zit, is er wat mij betreft een duidelijke grens overschreden. Ik laat dan ook heel duidelijk weten dat ik het zat ben en eis dat zich professioneel gedragen. ‘Katrien’ vertrekt en de arts maakt in stilzwijgen zijn werk af.

Zonder ook maar iets wat vaag lijkt op een excuus, sta ik later weer buiten. Mijn neus twee keer zo dik en om het geheel stijlvol af te maken, mét een plaksnor tegen doorsijpelend bloed.

De klant die ik moet ontvangen geef ik een korte verklaring voor mijn ongetwijfeld angstaanjagend voorkomen.
“Niet schrikken, maar ik ben vanmorgen geopereerd aan mijn neus.”
De klant knikt begrijpend. “Dat was hard nodig. Je had echt een enorme lelijke gok.”
Blijkbaar heb ik het memo, dat fatsoenlijke omgangsvormen per direct zijn afgeschaft, als enigste, niet gekregen.