Wat een dag

Bocht 4, gemiddelde snelheid 185 km en de quote van de dag was al gemaakt. Olav Mol, al sinds mensenheugenis de Formule 1 commentator, sprak rond de klok van 14:05 uur drie legendarische woorden: ‘Wat een dag’!

Alsof hij het wist en voelde dat er magie in de lucht hing. Wat goed is komt snel en geef talent goed materiaal en er gebeuren wonderen. Want wat waren we allemaal blij dat nog geen twee weken geleden Max Verstappen eindelijk goed materiaal kreeg. Eindelijk verlost van die trage Torro Rosso, met een topsnelheid van 302 km per uur de traagste in het veld is. God wat is 302 km per uur traag zeg. Bizar langzaam.

Hadden we dan eindelijk naar al die jaren een succesvolle Nederlandse coureur in de Formule 1?

Het zal toch niet? Maar wat goed is komt snel. Heeft het geluk aan zijn gevleugelde staart en kent geen angst. En Max is goed. Max is behendig & bovenal is Max zeer demotiverend. Want wat deed jij toen je 18 was? In ieder geval geen Formule 1 races winnen. Een tiener die de kroonprins is van de belangrijkste autosportklasse en op zijn 18de geschiedenis schreef. Op zijn 18de al meer bereikt had dan elke andere sterveling ooit in zijn hele leven zal bereiken. Is dat even demotiverend.

Maar wat mooi. Demotiverend en vol verbazing keek ik ademloos naar wat zondag van mijn beeldscherm afspatte. Jaren lang keek ik Formule 1. Midden in de nacht samen met mij pa keken we vol verbazing naar grote sporthelden zoals Eddie Irvine, David Coulthard en de legendarische strijd tussen Michael Schumacher en Mika Häkkinen.

Tot dat de Formule 1 langzaam minder aantrekkelijk werd. Eén coureur en één team een seizoen lang domineerde en inhalen slechts kon als de tegenstander in de pitstraat stond. Afgehaakt was ik en met mij vele anderen. Maar sinds een aantal jaren is de sport aan het vernieuwen, zijn de verschillen kleiner geworden en hebben we eindelijk een Nederlandse coureur die niet met regelmaat in de grindbak staat of zijn plekje heeft gekocht. Een echt talent die laat zien wat racen is en Nederland weer laat juichen.

En ja, wat was Max goed. En ja, wat gaaf dat hij won. Maar het aller blijste was ik dat naar al die jaren nog één ding bij het oude was en nog altijd hetzelfde klonk.

Zondag gaf oud en vertrouwd Olav Mol weer commentaar en zat ik weer als een klein jongetje op de bank. Die dag hebben Olav & Max er samen voor gezorgd dat de Formule 1 weer terug gebracht is in mijn jongenshart. En in die van vele anderen!

Wat een dag!