Een leuk jurkje…?

Nu de eindexamens weer zijn begonnen, moet ik weer terugdenken aan mijn eigen Staatsexamen in 1971…. Wat voelde ik me een klein meisje, toen ik dat voor mij totaal onbekende schoolgebouw in Den Haag binnenliep om mondelinge staatsexamens te komen doen. “Als je een leuk jurkje aantrekt, haal je het wel!”, beweerde mijn vader en dat had ik gedaan.
Om te mogen studeren aan de universiteit moest ik – met een MMS-diploma op zak – een aantal certificaten halen op HBS-A niveau. Boekhouden en handelsrekenen waren met zelfstudie en een paar bijlessen haalbaar, wiskunde zou mijn gym-bèta zus me wel even bijbrengen, recht was een kwestie van ijverig stampen, maar economie? Tja, dat leek mij moeilijk. Ik meldde me bij een deftige school in Wassenaar om “colleges” economie te volgen. De eerste les in die totaal onbekende klas staat me nog bij als de dag van gisteren. Nadat ik van alle kanten was besnuffeld en bekeken door mijn nieuwe klasgenoten, richtte de leraar zich tot mij en vroeg: “Kun jij al je behoeftes bevredigen?” Het schaamrood steeg me naar de kaken en ik knikte ongemakkelijk ja. Was dát even een fout antwoord!
Na die les heb ik me daar niet meer durven vertonen en De Kern der Economie van professor Heertje heb ik helaas alleen moeten bestuderen.
Bloedzenuwachtig was ik voor het examen economie. Zoals voor alle vakken, zaten ook hier twee wijze grijze heren vriendelijk naar me te lachen toen ik het lokaal binnenhuppelde.
In mijn herinnering kreeg ik eerst uitgebreid complimenten over mijn jurk. Ergens gedurende dat examen heb ik toch een grafiek moeten tekenen. Geen flauw idee of dat nu een stijgende of een dalende lijn moest worden. Ik maakte een begin voor een stijgende lijn en keek daarbij naar de protocollant, die bijna onzichtbaar nee knikte, waarop ik een prachtige dalende lijn tekende. Een 8 prijkte er op mijn eindlijst voor economie.
Nu ben ik zelf zo’n grijze duif. Sinds een jaar of zes met veel plezier werkzaam als examinator Engels. Vorig jaar voor het eerst protocollant bij economie. De slonzige kandidaat brouwde er niets van. Ik had vreselijk met hem te doen en pende me suf. Ik hoopte dat ik (met mijn onterechte 8 voor economie) nog steeds niets van dat vak begreep en een verkeerde inschatting maakte. Helaas, hij zakte en ik dacht: zo’n jurkje? Bevredigt dus tóch een economische behoefte!

Danielle Wubbe (397 woorden)