Mijn lichaam is in Nederland, mijn ziel is op reis

Nee, ik ben niet dood. In feite ben ik sinds een maand geleden weer terug. Nee, niet terug uit de dood. Al hoewel ik me best wel dood voelde toen ik eenmaal terug was. Op sommige avonden lag ik in bed te herdenken, om vervolgens gefrustreerd in slaap te vallen. Ik voelde me doelloos, levenloos en net zoals nu logisch-loos. Uiteindelijk besefte ik dat het leven door moet gaan. Ik kan niet ontkennen dat ik in het begin moeite had met aanpassen. Mijn lichaam zei: niet omkijken, pak het oude leven op net als de massa!
Ik moet toegeven dat mijn ziel daarentegen nog wel eens terugkijkt naar mijn foto’s, dagboek en WhatsApp chats. Gewoon om er zeker van te zijn dat het echt gebeurd is, ten spijt dat je er niet meer bent.

Ondanks dat onze paden nu zijn gescheiden wil ik je toch nog bedanken. Je hebt me namelijk achter gelaten met een levenslang stempel in mijn hart. Een prachtig stempel vol reizen, vrienden en mooie herinneringen. Je bracht me uit mijn comfort zone, je leerde me over nieuwe culturen en gaf me onafhankelijkheid. Hier sta ik nooit in de keuken, maar bij jou ben ik keukenprinses. Ook al heb ik je maar vier maanden gekend, ik heb een sterkere band met je opgebouwd dan met mensen die ik al vanaf mijn geboorte ken. Je gaf mij een nieuw ‘First World Problem’ waarvan ik niet eens wist dat die bestond. Namelijk dat ik mij nooit meer compleet thuis zal voelen, want een deel van mijn hart zal altijd op reis zijn. Je bent nu misschien dood, maar je staat in mijn geheugen en fotoalbums gegrift. Wie weet komt er een tijd dat ik niet meer elke dag aan je denk, maar gelukkig zal de nostalgie mij nooit verlaten. Een deel van jou zal ik altijd bij mij dragen.

Lieve uitwisseling, bedankt dat je mij hebt laten studeren in het buitenland. Ik mis jou en de schattige steden, de adembenemende natuur, de behulpzame bevolking, de relaxte universiteit en het onverstaanbare Schotse accent. Ik mis het deprimerende weer, de grijze lucht en de enige plek waar de zon een mythe is. Ik mis de internationale campus met chagrijnige schoonmakers. Uitwisseling, door jou ben ik een beter mens. Of zoals de Schotten zeggen: Aye you were ‘pure dead brilliant!’ Ik vergeet jou nooit. Heel veel liefs, een dankbare studente met post-exchange blues.