Johan Cruijff: In alles de grootste

24 maart 2016 is een zwarte dag voor alle voetballiefhebbers. De grootste voetballer die ons land ooit had is niet meer. Johan Cruijff is overleden aan de gevolgen van longkanker in zijn woonplaats Barcelona. Een strijd waarover Cruijff eerder nog zei: “Ik sta met 2-0 voor in de eerste helft.” Maar de strijd tegen kanker is geen eerlijke en dus viel deze dan ook niet te winnen. Met het verlies van deze legende verliezen we niet alleen een fantastische voetballer, maar ook een bijzonder mens.

Cruijff was elk jaar te vinden in het Olympisch Stadion voor zijn Cruijff Foundation, met kinderen met een lichamelijke en/of geestelijke beperking. Ook in deze setting bleek hij een unieke grootheid. Journalisten en topsporters werden genegeerd en de eeuwige nummer 14 gaf de aanwezige kinderen alle aandacht. Hij ging met hen foto en was altijd goed voor een praatje. “Heb je het naar je zin vandaag, vriend?” Voor hem een kleine moeite, maar het bleek voor de kinderen een groots gebaar. De glimlach die verscheen zou de rest van de dag hun gezicht niet meer verlaten.

Zelf heb ik Cruijff nooit live zijn voetballen. Ik heb niet kunnen zien hoe hij het Nederlands Elftal naar de WK finale leidde in Duitsland. Of hoe hij Ajax en later Barcelona de Champions League schonk. Hoewel ik het met de beelden van YouTube heb moeten doen, kan ik wel zeggen dat ik Cruijff op een legendarisch manier heb meegemaakt. Hij kreeg veel kritiek de afgelopen jaren over zijn rol tijdens de Fluwelen Revolutie. Maar Cruijff deed toen wat hij altijd heeft gedaan. Hij wilde helpen. In dit geval Ajax, maar tijdens de dagen van zijn Foundation een grote groep kinderen met een lichamelijke beperking.

Of zoals hij met aanleg van de Cruyff-veldjes een hoop kinderen de kans gaf om te voetballen. En zoals hij op 30 november 1980 naast trainer Leo Beenhakker op de bank van Ajax ging zitten. Zo boog Ajax een 1-3 achterstand om in een 5-3 overwinning tegen Twente. Cruijff was een man die met zijn voetballende kwaliteiten miljoenen mensen liet genieten. Maar het was ook een man die een kwetsbare groep kinderen dat liet doen. Daar was ik op die dag in het Olympisch Stadion getuige van. En dat deed hij op een manier zoals alleen hij dat kan: met ongelofelijk veel klasse.

Laten we Cruijff daarom dankbaar zijn voor alles wat hij heeft gedaan. Laten we alsjeblieft de maatschappelijke discussies achter ons laten en met onze gedachten bij deze grote legende zijn.

Bedankt, meneer Cruijff…